ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ
หนูฟังไฟล์ “ปรุงแต่งอยู่บนความไม่ปรุงแต่ง” ทั้ง 2 ตอน อยู่หลายรอบมากเลยเจ้าค่ะ ทุกสิ่งเริ่มจากความไม่มีอะไรของธาตุรู้ แล้วกลายเป็นความมี คือสังขาร เพราะไม่รู้ในสัจธรรมอันนี้ จึงหลงยึดสังขารที่เกิดขึ้น
ดังนั้น การพ้นทุกข์จึงอยู่ที่ปัญญาที่แจ้งในขณะจิตว่า ทั้งสังขาร และธาตุรู้ ก็เป็นธรรมชาติที่มาหลอมรวมกัน ไม่ได้มีตัวเราตั้งแต่ต้น
เรื่องของสัจธรรมและพระธรรมคำสอน หลวงตาอธิบายชัดเจนมากเจ้าค่ะ ยิ่งทำให้เน้นย้ำเข้าไปว่า ทุกสิ่งเริ่มจากความไม่มี (วิมุตติ) แล้วเป็นมี (สมมติ) สุดท้ายเมื่อใช้ความรู้เสร็จแล้ว มันก็กลับหายไปเป็นความไม่มีเหมือนเดิม
สัจธรรมแท้จริงอยู่ในตัวเรานี่เอง ที่ต้องเห็นและเข้าใจ ไม่ใช่ไปแสวงหาภายนอก
เมื่อวานที่หลวงตาให้การบ้านมาว่า เวลางานหนูก็ไหลไปกับงานเลย ทีแรกก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ หนูก็เอามาพิจารณาและสังเกต เลยพบว่าตอนทำงานหนูมีแต่สติสัมปชัญญะทางโลก แต่สติทางธรรมขาดหายไป หนูเห็นแต่งาน แต่ไม่เห็นเลยว่า ทุกขณะสังขารเกิดขึ้นจากความไม่มี แล้วดับหายไปในความไม่มีเหมือนเดิม
จริง ๆ มันไม่ได้เห็นว่ามันเกิดมาจากความไม่มีนะเจ้าคะ แต่มันรู้ว่ามันเป็นเช่นนั้น มันรู้ของมันเอง ว่ามีคลื่นความคิดเกิดขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง แล้วก็หายไป แต่มันก็ไม่ได้เห็นที่เกิด ที่ดับของมันเจ้าค่ะ รู้แต่ว่ามันเกิด มันดับ หนูเลยอนุมานเอาว่ามันก็ความไม่มีนั่นแหละ
ไม่รู้ว่าหนูเข้าใจถูกรึเปล่าเจ้าค่ะ
***** หลวงตา : หนู ผู้เห็น ผู้รู้แจ้ง ผู้เข้าใจ ผู้รู้ ก็เป็นสังขารปรุงแต่งเกิดดับ
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2563
