ผู้ถาม : สาธุ กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา เลิกกังวลเรื่องบวช เรื่องอยู่โลกแล้ว
ขอเพียงอยู่ได้ จะยังไงก็อยู่ไปไม่ทุกข์มันก็รู้ว่าอยู่ได้เอง แต่แปลกว่าสิ่งแวดล้อมมันเปลี่ยนไปเจ้าค่ะ
คนอื่นๆ อย่างแม่ที่เคยมีปัญหา นอยด์เวลาที่ไม่ได้ดังใจ เหมือนเค้าเปลี่ยนไปเลยโดยไม่มีเหตุผล อยู่ๆ ก็มีความคิดมุมมองแบบว่า เออไม่เป็นไรมันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ของจะเสียไปไม่ได้คืนก็ช่าง ถ้าเกิดได้คืนก็ถือว่าแถมเป็นกำไร คิดแบบนี้ก็ไม่ทุกข์ดีแม่บอก
คนอื่นๆ รอบๆ ข้างที่ทำงานก็แบบเดียวกัน ทั้งๆ ที่เรารู้สึกว่าเขามีแต่ความเร่าร้อน อยู่ๆ มาเจอเราก็เย็นลง คุยเรื่องจิตใจเรื่องความไม่มีจิตไม่มีใจแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเลยซะงั้น เลยว่าดีแล้วค่อยๆ สงบร่มเย็นกันไป ไม่ต้องสอนอะไรมาก ไม่เหนื่อยเจ้าค่ะ มันเป็นไปได้ใช่ไหมเจ้าคะ
แค่แบบว่าเห็นหรืออยู่ใกล้ชิดธรรม แล้วก็ค่อยๆ เปลี่ยนมุมมองเป็นธรรมไปเอง
หลวงตา : “ใจสงบร่มเย็นเป็น พุทธะ เท่านั้น”
ก็เหมือนเป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร คนอื่นที่เข้ามาใกล้ก็ร่มเย็นของเขาเอง
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2563
