หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา ชัดเจนมากเจ้าค่ะ

สุดท้าย  ความเป็นตัวเรา อยู่ในทุกอณูที่ละเอียดที่สุด และสิ่งนั้นคือ "สติปัญญา ที่รู้ความจริงทุกสิ่ง"  "สติในปัจจุบัน ที่ได้แต่รู้และไม่ยึดอะไรแล้ว"  

"สติที่ไม่ได้มีเราแล้ว"

แต่แม้กระทั่ง มันจะเป็นแบบนั้น แต่สติปัญญา นั้น กลับเป็นสังขารอยู่ดี  

สุดท้าย  มันต้องดับลงในวันที่ตายเจ้าค่ะ    

มันไม่มีสิ่งใดเที่ยง ไม่มีสิ่งใดเหลือจริง ๆ 

สิ่งที่เที่ยง และสิ่งที่เหลือ ก็คือ ความจริง ว่ามันไม่เหลืออะไรที่เป็นส่วนเสี้ยว ที่มันมีอยู่ในตอนนี้เลย

นั่นคือ ความจริง ที่ปรากฏ เป็นธรรมแท้ ที่ถูกสังขารบังมาตลอดเจ้าค่ะ  

รู้แก่ใจ ว่าทุกอย่างที่ปรากฏในปัจจุบัน มันของดับหมด

รู้แก่ใจ ว่าสุดท้าย  ไม่มีสิ่งใดเหลือ   

ใยเดียวที่โยงยึด คือ ความรู้สึกว่า "ตัวเอง" ต้องดับ   

ด้วยอำนาจของสติปัญญาของตนเองนั่นแหละ เป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ "ตัวมันเอง" อนุญาตให้ "ตัวมันเอง" ดับสนิท ไม่มีส่วนเหลือเจ้าค่ะ 

ถ้าสติปัญญา ไม่พอ มันไม่มีใคร อนุญาต ยอมให้ตัวเองดับสนิทได้เจ้าค่ะ 

ต้องใจเจ้าของเอง คำตอบมันอยู่ตรงนั้น ความกล้าหาญ ความสละ มันอยู่ตรงนั้น อนุญาตให้สิ่งนั้น มันเป็นไป เท่านั้นเองเจ้าค่ะ  

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา 

หลวงตา : ธรรมชาติของจิตเดิมแท้ หรือ ใจแท้ ๆ ไม่เคยเกิดตาย 

มีแต่ขันธ์เขาแตกตาย

ผู้ถาม : กราบนมัสการค่ะหลวงตา ผู้รู้ไม่ยึด ผู้ยึดไม่รู้ค่ะ

หลวงตา : สาธุ

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 13  มกราคม 2563