หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : น้อมกราบหลวงตาพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เคารพสูงสุด

เดินไปพิจารณาไป

กายอ่อนแรงเพลียมาหลายวัน

อ่อนแรงแบบนี้  เพลียขนาดนี้ 

ก็ต้องตายเร็ว ๆ นี้  ไม่มีใครหนีความตายได้เลย

น้ำตาไหลพราก ๆๆๆ สะอึกสะอื้น

ใจสลดสังเวช

เดินไปเห็นความไม่เที่ยง 

เป็นทุกข์  ทนอยู่สภาพเดิมไม่ได้

บังคับไม่ได้ ไม่ใช่ตัวตน

ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา

เดินไป เจ็บโน่นเจ็บนี่ไป

เดินไป พิจารณา

เห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์

อนัตตาไปตลอด

เห็นร่างล้มลงตาย ขึ้นอืด

อืดขึ้น ๆๆ แตกออก ไส้ กระเพาะส่วนต่าง ๆ และกระดูกแยกจากกันกระจัดกระจาย เน่าเปื่อยผุพัง

ไฟเผาส่วนที่เหลือ แล้วถูกนำไปลอยน้ำ

ดินกลับสู่ดิน

น้ำกลับสู่น้ำ

ลมกลับสู่ลม

ไฟกลับสู่ไฟ

ธาตุรู้ ออกไป ตอนเกิดก็มีแต่ธาตุรู้ที่ไม่มีตัวตนมา

ไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ตัวตนผู้ยึดถือ ก็ไม่เหลือ แล้วเจ้าจะยึดอะไรได้เล่า (เห็นซ้ำ ๆ แบบนี้)

ทุกอย่างมาจากธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ  มีแต่ความว่างเปล่า ว่างเปล่า ว่างเปล่า

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ใจสลดสังเวช น้ำตาไหลสะอึกสะอื้นตลอดเกือบ 2 ชั่วโมง

น้อมกราบในพระคุณและมหาเมตตาตลอดมาเจ้าค่ะ

หลวงตา : เห็นแต่ความไม่เที่ยงอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย 

อย่าไปสนใจที่ความว่าง

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2563