ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ อนุโมทนากับคุณป้าหมอ ท่านอายุ 91 แต่สติปัญญาว่องไวมาก ๆ เจ้าค่ะ
ความเพียรกัดติดในธรรมที่หลวงตาชี้แนะ (ถึงแม้จะไม่ได้มีโอกาสพบหลวงตา) หนูจะน้อมมาเป็นตัวอย่างเจ้าค่ะ
ความพ้นทุกข์ แค่ "หายโง่" รู้ความจริงว่า "เรา ตัวตนของเรา ไม่มีอยู่จริง" เพียรสังเกต รู้เท่าทัน "ความเป็นตัวเรา (สังขาร) ที่ปนอยู่ในรู้"
กราบขอบคุณในความเมตตาอันไม่มีประมาณขององค์หลวงตาที่มีให้ลูกศิษย์ทุกคนเจ้าค่ะ
หลวงตา : ***** ไม่มีตัวตน ปนอยู่ในรู้ *****
จะเพียรสังเกต รู้เท่าทันความเป็นตัวตนที่ไหน
มีแต่หายโง่ (อวิชชาดับ) รู้แจ้งแก่ใจว่า “จิตดั้งเดิมแท้” เขาไม่มีอะไรปรากฏเลย
แต่เพราะมีความโง่ (อวิชชา) หลงยึดจิตเป็นตัวเรา เป็นของเรา
ทั้ง ๆ ที่ตัวตนของผู้ยึดก็ไม่มี ตัวจิตก็ไม่มี
จึงไม่มีทั้งอวิชชา และ ไม่มีจิต
หรือ
ไม่มีทั้งจิต และ ไม่มีอวิชชา
“ไม่มีตัวตน”
มันก็หาย “โง่” นะซิ !!!
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2563
