ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าขา สองสามวันมานี้ ลูกเหมือนเห็นตัวผู้ทำความเพียรมันเด่นชัด เป็นตัวเป็นตนใหญ่มาก มันทุรนทุราย อยากตื่นมาทำความเพียรเจ้าค่ะ
แต่ ใจนึงก็คิดว่ากิเลสหลอกไม่ให้ทำความเพียร
ความเพียรเป็นสิ่งดีที่ควรทำ แต่มันเกิดเป็นตัวตนสังขารละเอียดที่จะทำความเพียร เห็น มันลุกขึ้นมาทั้งกายและจิต สู้กันขณะหลับ
จึงเกิดความสับสนเจ้าค่ะ ว่าควรตื่นมาทำความเพียร หรือไม่ทำอะไรตามใจมันเลยเจ้าค่ะ
อย่างนี้แล้ว การเพียร (โดยการภาวนา) และ การไม่ทำอะไรเลย ควรเป็นอย่างไรเจ้าคะ
ขอความเมตตา ขอองค์หลวงตาเมตตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ
หลวงตา : ทุกปัจจุบันขณะ ถ้ารู้สึกว่ามีตัวเราเป็นผู้ปฏิบัติ เพื่อจะเกิดผลโยชน์ให้แก่ตัวเรา
อย่างนี้เป็น “อวิชชา” ที่ยึดถือจิตเดิมแท้เป็นตัวเรา เป็นของเรา
ต้องรู้เท่าทันว่า “อวิชชา”
“อวิชชา” จึงจะดับ
ใจหรือจิตเดิมแท้ หรือ ธาตุรู้จึงบริสุทธิ์
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2563
