ผู้ถาม : กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตา หนูไม่รู้ว่าเรียกว่าอยู่เนสิชชิกรึเปล่ามา 3 วัน 3 คืนแล้วเจ้าค่ะ เพราะช่วงดึก ๆ บางทีก็มีวูบหลับไปขณะเดิน นั่งสมาธิบ้าง
3 วันที่ผ่านมา กลางวันไม่ง่วงเลยเจ้าค่ะ รู้สึกปกติ สามารถปฏิบัติภารกิจทางโลกได้อย่างมีสติเต็ม 100 มีแต่ช่วงดึก ๆ ที่ง่วง และตื่น ๆ เป็นช่วง ๆ สลับ ๆ กันไป สังเกตว่าปัญญามันไม่เดินเจ้าค่ะ มันอื้อ ๆ ตัน ๆ ยังไง ๆ บอกไม่ถูกเลยเจ้าค่ะ พิจารณาอะไรไม่ได้ ไม่ต่อเนื่อง มีแต่ความมึน ง่วงตอนกลางคืนครอบงำเจ้าค่ะ
หนูถามตัวเองว่า.. ที่อยู่เนสัชชิกเนี่ยเพื่ออะไร เพื่อมีเวลาพิจารณาให้จิตเห็นความจริงใช่ไหม เพื่อให้เห็นจิตผู้รู้ว่ามันเกิดดับ ๆ หรือเพื่อให้เห็นที่เกิดที่ดับของสังขาร แลัวหลังจากนั้นล่ะ เพื่อให้ตัวเราพ้นทุกข์รึเปล่า คำตอบก็คือ ใช่เจ้าค่ะ
วันนี้ก็ตั้งใจว่าจะอยู่ต่อไปเจ้าค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาเป็นเครื่องอยู่ เครื่องพิจารณาเจ้าค่ะ เพราะไม่ว่าจะหยิบเรื่องอะไร ดูกาย ดูจิต ดูผู้รู้ มันก็มีตัวเรารอรับผลทั้งนั้นเลย
กราบขอความเมตตาจากหลวงตาช่วยชี้แนะเจ้าค่ะ
หลวงตา : พิจารณากัดติดจดจ่อตรงนี้เลยไม่ว่าจะกี่วันกี่คืน ตรงที่ว่า
“..... ไม่ว่าจะเอาอะไรมาเป็นเครื่องอยู่ เครื่องพิจารณา เพราะไม่ว่าจะหยิบเรื่องอะไร ดูกาย ดูจิต ดูผู้รู้ มันก็มีตัวเรารอรับผลทั้งนั้นเลย....”
***** จะได้เห็นชัด ๆๆๆ.... ไปเลยว่า.. มีอัตตาตัวตนเราที่เที่ยงแท้มั่นคง เป็นก้อน เป็นแก่นไม่ตาย หรือ ไม่ดับที่รอรับผล อยู่จริง ๆ
ขนาดพระพุทธเจ้ายังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอเลย
ถ้าหาเจอ ช่วยจับตัวมันมาให้ดูหน่อยนะ
ค้นเข้านะ.. ค้นเข้านะ.... นะ ๆๆๆ....
อย่ายอมแพ้ง่าย ๆ เสียล่ะ
อย่าด่วนสรุปเอาง่าย ๆ นะ ต้องรู้เห็นสัจธรรม ความจริงในเรื่องที่ว่า… เห็นหรือรู้สึกว่ามีเรา ตัวเรา ตัวตนของเราเป็นอัตตาตัวตนผู้รับผลประโยชน์นั้น .... มันเป็นอัตตา หรือ เป็นอนัตตากันแน่ และ หน้าตาของอนัตตามันเป็นอย่างไร
โดยต้องรู้เห็นจากใจของเจ้าตัวจริง ๆ จึงจะตอบตัวเองได้ จะได้สิ้นสงสัย ไม่ต้องถามใครอีกต่อไป
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2563
