ผู้ถาม : หลัง ๆ มานี้ก็ฟังหลวงตาและปฏิบัติตาม พอมีคำถามก็เห็นทุกคำถามเป็นสังขารหมด ก็เลยไม่ทราบจะถามอะไร เพราะพอเราวางสังขารคือคำถามลง มันก็ไม่มีอะไรจะถาม มันจะมีสภาพว่างเปล่าเหมือนเป็นอากาศที่ไม่มีขอบเขต ไม่ทราบจะไปอย่างไรต่อ
พอสักพักมันปรุงอะไรขึ้นมา ถ้าเรารู้ทันว่ามันเป็นสังขาร ก็ปล่อยวาง อยู่กับอากาศว่าง ๆ นั้น ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ใช่ไหมเจ้าคะ แต่บางครั้งมีแรงดึงดูดเข้าไปในสังขารบางตัว พอรู้ทันก็ออกมาอยู่กับอากาศว่าง ๆ ค่ะ
หลวงตา : ปล่อยวางสังขารแล้วอยู่กับอากาศว่าง ๆ นั้น มันเท่ากับยึดถือสังขาร คือ ใจปฏิเสธสังขาร และ ยึดถือความรู้สึกว่าง ๆ เหมือนอากาศด้วย เพราะพึงพอใจความว่างเหมือนอากาศ
ให้แค่รู้เห็นสัจธรรมความจริงของธรรมชาติว่า สังขารอดีต สังขารปัจจุบัน สังขารอนาคต รวมทั้งผู้รู้ในอดีต ผู้รู้ในปัจจุบัน ผู้รู้ในอนาคต ล้วนเป็นสังขาร ซึ่งเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาทั้งหมด
ให้ปล่อยวาง หรือ ไม่ยึดมั่นถือมั่น
ไม่ยึดมั่นถือมั่นความว่างด้วย
ให้ปล่อยวางทั้งสังขาร และ ความว่าง
แค่รู้ ไม่ยึดมั่นถือมั่นทั้งสังขารและวิสังขาร
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2563
