ผู้ถาม : สังขารหลวงตาจะอยู่อีกนานไหมคะ มันรู้ลึก ๆ ว่าจิตดวงนี้เคยอธิษฐานไว้ว่า จะขอติดขัด จะยึดทุกตัวไปตลอดทาง จนกว่าจะเห็นแจ้ง เพราะมันปรารถนาจะช่วยคนอื่น ที่ปฏิบัติธรรมด้วยกันอยู่ ต้องรู้หมดถึงสอนคนอื่นได้ จะให้วางหมดง่าย ๆ แบบนินิม มันไม่เป็นเลย มันคงจะเนิ่นช้ามาก แต่ถ้าหลวงตาจะอยู่อีกไม่นาน จะถอนคำอธิษฐานเสียเดี๋ยวนี้ มันกลัวถ้ามันติดจะไม่มีผู้ชี้ทางอีก
หลวงตา : ให้อธิษฐานถอนให้ขาดหมดเสียเดี๋ยวนี้..เดี๋ยวนี้ อย่ารี ๆ รอ ๆ ไม่ต้องห่วงใคร ไม่อาลัยคนใด สิ่งใด หรือภพชาติ ต้องพ้นทุกข์ก่อน จึงรู้ทางช่วยผู้อื่นได้ เดี๋ยวจะพาเขาหลงทาง
ผู้ถาม : สาธุเจ้าค่ะ หลังจากถอนคำอธิษฐาน ความยึดมั่น ที่จะไปดู รู้ เห็น ให้มันชัดๆ ที่จะค้นหาคำตอบว่าสภาวะที่เห็น หรือปัญญาที่เห็นเป็นอย่างไรนั้น หายไปแล้ว เพียงรู้เท่าทันความคิดปรุงแต่ง ที่คิด ตรึกตรอง เป็นสังขารเรื่อยไป ใจก็ปล่อยให้มันเป็นไป รู้ก็ช่าง ไม่รู้ก็ช่าง เห็นชัดก็ช่าง เห็นไม่ชัดก็ไม่เป็นไร สิ่งที่เกิดขึ้น คือ อะไรมากระทบจิต มีความกระเพื่อมไหว จะเป็นกิเลสก็ช่าง มานะตัวตนก็ช่าง หนักก็ช่าง เบาก็ช่าง ทุกสภาวะ ทุกสิ่ง ให้มันเกิดเอง - ดับเอง - เกิดเอง - ดับเอง ไม่ต้องสนใจว่าจะไปรู้อะไรอีกเลย ความยึดถือ ที่เห็นอะไรต้องรีบพิมพ์ส่งหลวงตา ก็ลดลงไปด้วย ส่งก็ได้ ไม่ส่งก็ไม่เป็นไร หลวงตาตอบก็ได้ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร พอมันปล่อยได้ ถึงได้รู้ ว่าก่อนนี้ยึดถืออยู่ กราบขอบพระคุณหลวงตาเจ้าค่ะ ที่ให้ถอนคืนคำอธิษฐาน ไม่เคยคิดว่าจะมีผลกับการปฏิบัติขนาดนี้
หลวงตา : สาธุ
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2560
