ผู้ถาม : กราบนมัสการครับหลวงตา จากปัญหาเดิมที่ผมเองเอาตัวเองไปแนบกลืนอยู่ในความว่างที่หลวงตาเคยชี้บอกผมนั้น ปัญหาคือผมไม่รู้เห็นสภาวะนั้น จึงไม่สามารถเปรียบเทียบกับปัจจุบันด้วยตัวเองได้ แม้จะรู้สึกว่าปัจจุบันไม่ได้ลงไปเสวยสุขเวทนาเป็นเวลานาน ๆ เลยก็ตาม กราบหลวงตาเมตตาชี้แนะในประเด็นนี้ให้ผมด้วยครับ
หลวงตา : ให้ปล่อยวางทั้งหมดทุกขณะจิตปัจจุบัน
แม้แต่ความรู้สึกสงสัยว่าตัวเราติดอะไรอยู่ ตัวเราจะทำอย่างไรต่อไป ตัวเรา .. ตัวเรา ๆๆๆๆๆ แม้แต่ความรู้สึกว่าตัวเราไม่ติดอะไร ก็ต้องปล่อยวาง เพราะไม่มีตัวเรา มีแต่สังขารที่เกิดขึ้นแล้วดับไปเท่านั้น
ขณะจิตที่ไม่มีเจตนา จงใจ ตั้งใจ หรือ พยายามคิดปรุงแต่งใด ๆ แม้น้อยหนึ่ง นิดหนึ่ง หรือ สักปรมาณูหนึ่ง (เรียกว่าสิ้นปรุงฝ่ายที่ถูกรู้) และ ไม่มีเจตนา จงใจ ตั้งใจ หรือ พยายามเป็นผู้ดู ผู้รู้ ผู้เห็น ผู้จ้อง ผู้เพ่ง (เรียกว่าฝ่ายผู้รู้) หรือเลยสังขาร หรือเรียกว่าเลยโลกไป ก็เป็นความว่าง ไม่มีผู้ยึดถือความว่าง ก็เป็นมหาสุญญตา
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2560
