ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาค่ะ จากการดูจิตตอนนี้มันรู้สึกถึงใจ เข้าใจจากใจแล้วค่ะว่าตัวเราไม่มี เพราะมันหาตัวเราไม่ได้ ตัวเราไม่มีที่อยู่ อาการ, ความรู้ และความรู้สึกทุกอย่างคือขันธ์ห้าทั้งหมดที่ต้องอาศัยเค้าไปจนกว่าจะสิ้นสังขาร แม้แต่ตัวที่เข้าใจว่าตัวเราไม่มีก็คือสังขาร บางครั้งเวลาปล่อยวางรู้สึกเหมือนตัวจะแตกหรือมีอะไรจะพุ่งออกมา มันเหมือนร่างกายมันรับไม่ไหวค่ะ แต่หนูก็เข้าหาผู้รู้ไม่สนใจอาการ สักพักอาการนี้ก็จะหายไปค่ะ
หลวงตา : ให้มันแตกกระจายออกไปหมดไม่เหลือตัวเหลือตน อย่ากลัวว่าจะตายนะ ถ้ากลัวว่าจะตาย แสดงว่ายังหลงยึดถือ
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2560
