ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาค่ะ โยมภาวนาโดยการรู้อยู่ที่ใจ ปล่อยวางอารมณ์ที่ถูกรู้และผู้รู้ไปเรื่อย ๆ บางทีก็มีตัวเกินเข้าไปดู แต่เช้านี้ หลังจากเดินจงกรมไป 1 ชั่วโมง ฟังธรรมไปด้วย มีประโยคหนึ่งว่าร่างกายไม่ใช่เรา มีแต่ซากพืชซากสัตว์ ทันใดนั้นก็เห็นร่างกายมีเนื้อสัตว์โผล่ขึ้นตามร่างกายทั่วตัว มีหนอนตัวใหญ่มากโผล่ที่ไหล่แล้ววิ่งชอนไชไปทั่วตัว โยมไม่เคยพิจารณาอสุภะ ยกเว้นฟุ้งมากจะเพ่งไปที่น่องเห็นเนื้อฉีกออก เวลาเดินเนื้อแกว่งไปมา ครู่เดียวใจจะสงบ ก็เลิก โยมเห็นหนอนไชตลอดเวลาจนขณะนี้ออกจากทางจงกรม เข้าครัวก็ยังเห็น โดยพิจารณาว่าร่างกายไม่ใช่เรา แต่เหมือนใจไม่ลง โยมควรดูอย่างไร กัดติดจดจ่อตรงนี้ได้หรือไม่ กราบขอบพระคุณค่ะ โยมขยะแขยงร่างกายมากแต่ไม่เห็นเน่าเปื่อยผุพัง เห็นแต่ว่าร่างกายมันตายกำลังจะเน่าเท่านั้นค่ะ
หลวงตา : เห็นอย่างที่เห็นนั่นแหละ พิจารณาซ้ำ ๆๆๆๆๆ ... อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย เอาแต่ความจริง ไม่ให้หลงอารมณ์ จนลงแก่ใจว่าสิ่งที่เที่ยงหรือสิ่งคงที่ ที่จะเหลือเป็นตัวตนของเราไม่มีอยู่จริง มีแต่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ทนอยู่สภาพเดิมไม่ได้ ต้องแก่ เจ็บ ตาย ไม่มีตัวตนของเราอยู่จริง ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา ไม่มีตัวตนของเราอยู่ในตัวเรา
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2560
