ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ ตอนเช้าวันหนึ่งผมสวดมนต์เสร็จ ก่อนไปทำงานผมประนมมือกล่าวบอกพระพุทธองค์ว่า ขอบารมีพระพุทธองค์ช่วยชี้แนะให้ลูกได้อยู่กับภรรยาคนที่เรารักให้ได้อยู่แบบเป็นเพื่อนกันเกื้อกูลกัน ซึ่งทุกวันนี้ผมรู้สึกว่า ผมยึดเขามากวางยากครับ ตอนเย็นวันหนึ่งขณะผมนั่งสวดมนต์กับแฟนอยู่ครับ สวดไปเกือบจบแล้วสวดผิดไปคำนึงแฟนหันมามองหน้าผม เขาส่งสายตามาบอกว่าสวดผิด ผมก็สวดใหม่ แล้วก็หลับตาลงเพื่อปิดประตูตา จะได้มีสติในการสวดมนต์ พอหลับตาลงเท่านั้นแหละครับเห็นเป็นภาพด้านหลังของแฟนเป็นแผลแดงแล้วเปื่อยเหมือนหนังม้วนฟิล์มขาด หนังเปื่อยเห็นกะโหลกแล้วกะโหลกก็ค่อยๆ ละเอียดเป็นทรายร่วงโผละลงมา ผมตกใจก็เลยลืมตาขึ้นมา ในขณะเดียวกันก็ดีใจว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ขนาดตั้งใจน้อมยังน้อมไม่ลงเลย แต่มันเกิดขึ้นเร็วมากนะครับหลวงตา อย่างนี้ผมควรเอามโนนึกใบหน้าคนที่เรายึดเขามาปลงว่าเป็นของเน่าไม่น่ายึดได้ไหมครับ แต่ลองตั้งใจลองทำกลับน้อมไม่ลงครับ ตอนนี้ผมปฏิบัติดูกายดูจิตอยู่ครับ ปกติผมไม่กล้าที่จะส่งการบ้านหลวงตาครับไม่ค่อยกล้าถาม แต่พอไปกราบหลวงตาหรือฟังไฟล์ที่หลวงตาส่งมาทางไลน์ ก็ได้การบ้านที่ตรงกับผม ตรงที่สงสัยครับ และขอกราบเเทบเท้าหลวงตาด้วยครับที่อบรมสั่งสอนชี้แนะและเมตตาต่อกระผมจากที่ไม่เคยรู้เรื่องเลย แต่ตอนนี้ผมเข้าใจมากขึ้นครับ และขอกราบขอขมาหลวงตาที่ได้ล่วงเกินด้วย กาย วาจา ใจ ทั้งที่ตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ทั้งที่รู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี หลวงตาได้โปรดอโหสิกรรมให้ลูกด้วยอย่าได้เป็นโทษบาปเวรกรรมแก่ลูกเลยครับหลวงตา
หลวงตา : สาธุ ฆราวาสมีคู่ อยู่ด้วยเป็นกัลยาณมิตรกันเพื่อความผาสุข พ้นทุกข์ในปัจจุบัน ต้องถือศีลห้าบริสุทธิ์ ข้อสามถือพรหมจรรย์ แล้วน้อมให้เห็นทั้งภรรยาและตัวเราก็ต้องแก่เจ็บตายเน่าเปื่อยผุพังไปเป็นธาตุดินน้ำลมไฟและความว่างเปล่าจากตัวตนอย่างที่เห็นนิมิตนั้นนั่นแหละ ให้น้อมต่อเนื่องไม่ขาดสาย ใจก็จะปล่อยวางความหลงยึดถือตัวเราและภรรยาและคนอื่นๆ เอง
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2560
