ผู้ถาม : กราบหลวงตาเจ้าค่ะ ถึงเวลาที่ลูกขึ้นชกจริง ๆ ลูกสับสนงงงวยไปหมด มารู้ตัวว่าเป็นคนที่ช่างคิด คิดไม่หยุด พยายามบริกรรมพุทโธ (ยังต้องอาศัยพยายามอยู่) แต่ก็ให้รู้ว่าจะไม่เอาอะไร แค่รู้เป็นพอ แต่ลูกรู้ไม่ทัน ความคิดตัวเองว่ากำลังสร้างสัญญาหรือเปล่า เลยต้องย้อนกลับไปคิดทำให้ลูกไม่อยู่กับปัจจุบัน อย่างเช่นเมื่อวานลูกไปหาซื้อกับข้าวสำหรับสมาชิกในครอบครัว ลูกพยายามสรรหาร้านที่คิดว่าทำอร่อยถูกใจคนในครอบครัว ถ้าทุกคนชอบจะกลับมาซื้ออีก ลูกยังติดย้อนกลับไปพิจารณาความคิดที่เป็นอดีตอยู่เจ้าค่ะ ... สิ่งที่ลูกปฏิบัติตอนนี้ ทันทีที่ลูกเผลอคิดในเรื่องที่ไม่ใช่ปัจจุบันลูกจะบริกรรมพุทโธค่ะ อย่างนี้ถูกไหมคะ หลวงตา
หลวงตา : ให้บริกรรมพุทโธด้วยความรู้สึกตัวไว้ อดีตเป็นธรรมเมา อนาคตเป็นธรรมเมา อย่าหลงติดไป ปัจจุบันให้อยู่กับความรู้สึกตัวไว้ จิตเขาจะคิดเป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา เราก็มีหน้าที่รู้สึกตัวอย่างเดียว ไม่ใช่ไปไล่ดับความคิด จิตเขาคิดก็รู้อยู่ แต่ไม่หลงติดไป ฝึกข้ามคืน เพื่อฝึกให้มีความรู้สึกตัว (สติ) อย่างต่อเนื่อง บางท่านอยู่ในขั้นพิจารณากายและจิตว่าไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 2560
