ผู้ถาม : มีสิ่งหนึ่ง ที่ลูกไม่เข้าใจ ทำไมเวลาธรรมจากภายนอกกระแทกใจ น้ำตาไหล มันถึงต้องเป็น "การกระแทกจากภายนอก" แต่การรู้ธรรมเห็นธรรมจากภายในตัวเอง มันถึงไม่เจื๊อกแบบนี้เจ้าค่ะ สองสิ่งนี้ต่างกันอย่างเห็นได้ชัดว่า ถ้าโดนกระแทกจากภายนอก มันจะหยุดนิ่งชั่วขณะหนึ่งได้ แต่พิจารณาเองจากภายใน มันไม่หยุดถึงใจเลยจริง ๆ
หลวงตา : ให้มันเห็นความจริงทั้งข้างนอกและข้างในอย่างต่อเนื่องไม่ขาดวรรคขาดตอน
การที่มันเห็นความจริง จนสะเทือนถึงใจอยู่บ่อย ๆ แสดงว่าอวิชชาที่หนาเตอะถูกล้างออกไปมากแล้ว
เพียรพิจารณาให้เห็นสัจธรรมความจริงทั้งภายนอกและภายในให้ต่อเนื่อง แล้วจะสิ้นสงสัยเอง
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 2561
