ผู้ถาม : กราบขอโอกาสเจ้าค่ะ... "รู้" ที่ไม่อาจยึดติดอะไรได้ คือธรรมชาติของธาตุรู้ สักแต่ว่า "รู้กระทบ" รู้เฉย ๆ รู้ซื่อ ๆ ...
เปรียบเหมือนมีแต่กิริยาจิต (ไปตามธรรมชาติของการกระทบ) แต่ไม่มีตัวประธาน (ผู้ยึดถือ) ในทุกปัจจุบันขณะที่ "รู้"... หรืออีกนัยหนึ่งคือ ปราศจากตัวตนของผู้ยึดมั่นถือมั่น
ส่วน "รู้ที่ยึดได้" นั่นคือรู้ที่ปรุงแต่ง เพราะมันต่างจากธรรมชาติ เปรียบเสมือนเมื่อเริ่มต้นก็มีประธาน (คือตัวตนของผู้ยึดถือ) ฉะนั้น ทุกกิริยาอาการก็จะออกมาจากประธานบงการ เป็นเหตุให้มีสังขารกรรมและวิญญาณกรรมมารองรับ (เพื่อให้ตัวประธานได้เสวยผล)
ฉะนั้น ... หากเราสังเกตุอยู่เงียบ ๆ อย่างที่หลวงตาสอนว่า ... หากมีความเคลื่อนไหวแม้จะหยาบ กลาง ละเอียดหรือเล็กน้อยสักปรมาณูหนึ่งที่ "ต้นจิต-จิตต้น"... หากไม่มี "ตัวประธาน" ก็จะพ้นโหยหวน (พ้นทุกข์) ในปัจจุบันขณะนั้นเลยใช่ไหมเจ้าคะ? รวมถึง … ทุกขณะที่ "รู้" แบบที่ไม่มีตัวเราเข้าไปยึดถือหรือแสดงกิริยาอะไร ... นั่นคือ "รู้ตามธรรมชาติ" หากยังมีความคลาดเคลื่อน ขอองค์หลวงตาโปรดเมตตาชี้แนะเจ้าค่ะ ...
หลวงตา : สาธุ ถูกต้องตามธรรมนั้นแล้ว
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2561
