ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาด้วยความเคารพยิ่งเจ้าค่ะ ลูกมีโอกาสได้ฟังธรรมหลวงตามาร่วมปีเศษ มีความเข้าใจในธรรมะที่หลวงตาเมตตาชี้แนะทั้งหมดค่ะ มีคราวหนึ่งลูกได้ไปกราบหลวงตาที่จังหวัดภูเก็ต หลวงตาชี้แนะลูกว่า มีความเข้าใจในธรรมทั้งหมดได้ดีมาก แต่เหมือนล่องเรือไปใกล้ถึงทะเลกว้างแล้ว แต่ยังติดอยู่ปากอ่าวแห่ง .. อวิชชา .. ที่มีแต่พาตัวเรา ๆๆ ไปเพื่อพ้นทุกข์ .. ขณะนั้นลูกก็เข้าใจที่หลวงตาเห็นค่ะ แต่มันก็เป็นความจำเสียมากกว่าความจริง .. จนกระทั่งวันหนึ่งลูกได้รับภาพธรรมภาพหนึ่งที่หลวงตาส่ง เป็นภาพเดียวที่กระแทกใจลูกมาก มีประโยคที่หลวงตาย้ำบ่อย ๆ คือ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน = ฉัน จะไปให้ถึงนิพพาน ทันทีที่เห็นภาพนี้ใจของลูกเหมือนโดนฟ้าผ่าเปรี้ยง นึกถึงคำหลวงตาที่เมตตาชี้แนะลูกไว้สั้น ๆ หลังจากนั้นลูกได้โหลดวีดีโอที่หลวงตาและคณะทีมงานจัดทำมาหลาย ๆ คลิป .. ลูกนั่งดูอย่างเงียบ ๆ มีคำ ๆ หนึ่งที่กระแทกใจลูกอีกคือ คำว่า “สิ่งใดสิ่งหนึ่ง” พร้อมกับภาพพรุสวยงามเพราะแตกในความมืดอันว่างเปล่า .. ภาพและคลิปเหล่านั้นติดอยู่ในใจลูกเรื่อย ๆ มา แต่ถึงเวลานี้ลูกก็ยังมีตัวผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เข้าใจ จนล่าสุดไม่กี่นาทีที่ผ่านมาหลวงตาได้ส่งไฟล์เรื่อง วางผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เข้าใจ ลูกได้เปิดฟังทันทีเมื่อหลวงตาส่งมาถึง … ลูกได้สัมผัสถึงความเมตตาอันไม่มีประมาณของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์ และองค์หลวงตาที่เมตตาอย่างหาที่สุดไม่ได้ ลูกขอน้อมกราบด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ .. ปากอ่าวแห่งอวิชชา อยู่ตรงนี้เองเจ้าค่ะ สุดท้ายนี้ลูกขอให้บุญบารมีที่ลูกได้สะสมมาทุกภพทุกชาติได้รวมเป็นพลังเพื่อช่วยถนอมรักษาธาตุขันธ์แห่งองค์หลวงตามีสุขภาพแข็งแรงตลอดไปเจ้าค่ะ ลูกขอใช้ขันธ์ห้าที่ได้มาโดยยากที่สุดนี้ ไปกับสิ่งประเสริฐสูงสุด และจะไม่ให้หลวงตาเหนื่อยฟรีเจ้าค่ะ .. กราบ กราบ กราบ
หลวงตา : สาธุ สาธุ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 2561
