ผู้ถาม : ขอโอกาสหลวงตาเมตตาชี้แนะการปฏิบัติที่พิจารณาอยู่ตอนนี้ค่ะ
หลวงตา : ใกล้ปล่อยวาง “สังขาร” หมดแล้ว แล้วจะพ้นทุกข์ทันที
แต่ตอนนี้ ยังหลงมีเราหรือตัวเราเป็น “ผู้ปล่อยวาง” อยู่
จึงหลงปรุงแต่งมีความพยายามลึกในใจ เพื่อความพ้นทุกข์หรือนิพพาน หรือ จะเป็น “ใจ” ที่ว่างเปล่าจากความคิด ความปรุงแต่ง แล้วจะแอบหลงยึดถือ “ใจ” ด้วย
จึงยังหลงปรุงแต่งละเอียด ๆๆ ..
หรือหลงว่ามีเราหรือตัวเราถึงที่สุด หรือพ้นทุกข์
ถ้ามีปัญญาญาณรู้แจ้งที่ใจในขณะจิตใดว่า ความคิดหรือความรู้สึกว่าเป็นเราหรือตัวเรา หรือของเรา นั้น เป็นเพียง “สังขาร” ปรุงแต่ง
ก็จะไม่ยึดถือความคิดหรือความรู้สึกว่า เป็นเราหรือเป็นตัวเรา เป็นตัวเป็นตนของเราจริง ๆ
จึงจะเป็น “ใจ” ที่ไม่สังขาร และ ไม่มีเรา หรือ ตัวเราหลงยึดถือ “ใจ” ที่เป็นวิสังขาร หรือ ไม่สังขาร
“ใจ” ที่ไม่สังขาร นั่นแหละ เป็น ที่สุดแห่งทุกข์ หรือ พ้นทุกข์
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน 2561
