ผู้ถาม : ขอกราบเรียนองค์หลวงตาครับ ผมสังเกตใจอย่างต่อเนื่อง รู้แล้วว่าความหลงนี้เกิดขึ้นต่อเนื่องไม่ขาดสายเช่นกัน เป็นสายใยบาง ๆ ในใจ ถ้าเพลินไปกับมันจะเป็นทุกข์ เกิดหลงไปกับทุก ๆ อย่างที่เป็นนกในใจ จะเป็นอวิชชาทั้งสิ้น ตัวใยบาง ๆในใจนี้ ผมหลงว่ามันเป็นผม จริง ๆ ผมไม่มี ๆๆ แล้วที่หลงไปกับนกนั้นไม่ใช่ผม เพราะผมเองไม่มีตัวมีตนตั้งนานแล้ว แต่หาเจ้าของไม่เจอ พอรู้ซื่อ ๆๆๆๆๆ ไม่ไปอะไรกับมัน มันจะหลงก็หลงไป เพราะมันไม่ใช่กู กูไม่มี ความเข้าใจใจในตนและตนเป็นเช่นนี้เองใช่มั้ยครับหลวงตาครับ กราบขอบพระคุณองค์หลวงตาอย่างมากครับ ที่บอกให้ผมเพียรรู้อยู่ที่ใจ ไม่ขาดสาย จะขอเพียรไปจนสิ้นอายุขัยครับ
หลวงตา : ไม่หลงมี เรา ตัวเรา หรือของเรา อยู่ใน “รู้” ก็ไม่หลงมีตัวเราอยากไปเอา ไปได้ ไปเป็น ไปถึง หรือไปบรรลุอะไร หรือ อยากที่จะไม่ให้มี ให้เป็นอย่างไร
ผู้ทุกข์ ก็ไม่มี จึงมีแค่สักแต่ว่ารู้
หรือรู้ทุกอย่างทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แต่ไม่มีผู้ยึดติด ก็ไม่มีผู้ทุกข์
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2561
