ผู้ถาม : นมัสการค่ะหลวงตา หนูมีคำถามค่ะ เท่าที่หนูเข้าใจ
-ความคิดนึก ตรึกตรอง ปรุงแต่ง คือ สังขาร
-เวทนา คือ สังขาร
-ความรู้สึกเป็นตัวเรา คือสังขาร
-ผู้ที่มารู้อาการเหล่านั้น คือสังขาร (บางทีก็ยังมีความรู้สึกว่าเราเป็นคนรู้ค่ะ)
ให้ปล่อยวางผู้รู้อาการเรื่อยไป แบบนี้ถูกต้องมั้ยคะ ยังมีสังขารอะไรที่หนูไม่รู้จักอีกมั้ยคะ ตอนที่พิมพ์ถามหลวงตา ก็รู้นะคะว่ามันเป็นสังขารปรุงแต่งมาถามเพื่อความเข้าใจ ขอบคุณหลวงตาค่ะ
หลวงตา : ผู้มอง ผู้ดู ผู้รู้ ผู้เห็น ผู้พยายาม ผู้เจตนา ผู้ตั้งใจ ผู้จงใจ
ผู้ปล่อยวาง ผู้ .... และทุกอย่างที่จากไม่มีแล้วมีขึ้นมา มีแล้วก็เสื่อมไป หรือดับไป เช่น รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ อายตนะภายใน ร่างกายและจิตใจ หรือ ขันธ์ห้า สังขารทุกตัวในปฏิจจสมุปบาท ตั้งแต่อวิชชา เป็นต้นไป จนถึงทุกข์ นิวรณ์ห้า กิเลส สังโยชน์ .... เป็นต้น
สิ่งที่รู้แล้ว เห็นแล้ว ในอดีต ก็วางให้หมดในปัจจุบัน
สิ่งที่กำลังรู้ เห็นในปัจจุบัน ก็วางทั้งหมด วางทั้งสิ่งที่ถูกรู้หรืออารมณ์ที่ถูกรู้ และวางทั้งผู้รู้
สิ่งในอนาคต ก็วางทั้งหมดในปัจจุบัน
วางทั้งสังขาร และวางวิสังขาร
วางผู้วาง
วางความอยาก ความปรารถนา อยากเอา อยากเป็น อยากรู้ อยากเห็น อยากรู้แจ้ง อยากบรรลุ อยากจบ อยากนิพพาน
ไม่ติด ไม่ยึด ไม่เหลือความปรารถนาใด ๆ
หรือ
วางหมดใจ
วางใจ และ
วางผู้วาง
***** วางทั้งหมดที่ใจ จบที่ใจในปัจจุบันนี้ … เดี๋ยวนี้ โดยไม่มีเหตุผลใด
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2561
