หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาค่ะ การบ้านคราก่อนคือมีความหลงสังขาร สร้างอวิชชาตัวใหม่ขึ้นมาเรื่อย ๆ ในใจรู้สึกพอง ๆ หลงไปเรื่อย ๆ อวิชชาสร้างความว่างขึ้นมา สร้างว่าจิตดี คือหลงสารพัด ภาวนาก็กลายเป็นฌานฤาษี ปฏิบัติก็มีความมุ่งหมายคิดหาคำตอบอยากดีอยากได้อยากเป็น อยากบรรลุ รู้สึกเหมือนวัวพันหลักค่ะหลวงตา ยิ่งหลงยิ่งเดิน หลวงตาได้เมตตาเตือนสติ ว่าหลงแล้วและไปผิดทาง ไอ้ตัวตนอันยิ่งใหญ่ของเราก็ไม่ฟัง แต่สะเทือนใจมันสะเทือนเหมือนโดนไม้หน้าสามมาฟาด เอ … เอาอย่างไรดี ไปไหนแล้วเรา หนูเลยตัดสินใจเลิกหมดทุกอย่างไม่ทำอะไรเลยวางหมดหน้าตัก อยู่แบบโลก ๆ เลย ไม่นั่งสมาธิภาวนาอะไร เป็นระยะเวลา 3-4 เดือน สิ่งที่เกิดจากการไม่ทำอะไรคือ

1. หนูไม่มีความอยากบรรลุอะไรเพราะไม่ทำอะไรให้ได้อะไร

2.อวิชชาที่สร้างจิตว่าว่าง ๆ มันก็ไม่ว่าง หนูกลับมาเริ่มต้นฟังเสียงบ่นในใจ แต่ก่อนหลงไปจัดการมันจนเหนื่อย ตีกันวุ่นไปหมด หลังจากหมดแรงเลิกทำอะไรก็รู้ว่ามันก็เกิดดับ ๆ เป็นธรรมชาติของมันบังคับไม่ได้นี่นา ความคิดบ่นไปบ่นมาก็มีต่อไปแต่ไม่มีใครไปยุ่ง

3.ในความไร้สติของหนูดำเนินชีวิตแบบโลก ๆ กลับมีเหตุการณ์ให้เราได้ใช้สติพิจารณาว่า คนเดิม เหตุการณ์เดิมเคยทำให้เราทุกข์ใจอย่างสาหัส แต่มาวันนี้คนเดิม เหตุการณ์เดิมกลับไม่ทุกข์เพราะอะไร ? เราไม่ได้เข้าไปเป็น แต่เป็นแค่รู้เฉย ๆ อ่าวเอ๊ะก็ไม่ทุกข์นี่นา

4.เมื่อวานมาฟังธรรมที่เรือนน้ำ ได้หลับตาฟังธรรม ขณะหลวงตาสอนชี้ให้เห็นจักรวาลที่ว่างเปล่าที่เกิดขึ้นไม่ได้เราสร้างขึ้นมา หนูเห็นในจักรวาลมีความว่างเปล่าแบบไร้ขอบเขต หนูเห็นตัวที่เป็นก้อนในจักรวาล

(หนูก็ปล่อยให้มีไปไม่ทำอะไร อยู่แค่รู้ถึงตัวตนที่อยู่ในจักรวาลที่ว่างเปล่า)

5.เมื่อวานทำให้เข้าใจว่าอะไรคือธรรมที่เกิดจากใจและลงแก่ใจ ธรรมของหลวงตาที่หนูฟังมาตลอดเป็นความรู้ความเข้าใจแบบผ่านสมอง ทำก็เกิดจากสมองคิดพิจารณามีอวิชชาคอยแทรกซึมตลอด จนมาถึงวันนี้ ธรรมเกิดขึ้นมาลงแก่ใจประจักษ์แก่ใจ ลงใจ เข้าใจ คืออะไร … สุดท้าย ฮู้ซือ ๆ ไม่ดื้อ ไม่ผลัก สักแต่ว่ารู้ นี่ลงแก่ใจค่ะ

กราบขอให้หลวงตาเมตตาชี้แนะด้วยค่ะ

หลวงตา : สาธุ

ไม่ดื้อ ที่จะเอา จะเป็นอะไร

ไม่ดูด ไม่ผลัก สักแต่ว่ารู้  และไม่หลงยึดถือว่าตัวเราเป็นผู้รู้ หรือ ผู้รู้เป็นตัวเรา

ก็พ้นทุกข์

ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณหลวงตาค่ะ หนูรู้สึกว่าธรรมชาติไม่ได้ซับซ้อนอะไร แต่อวิชชาทำให้ซับซ้อนค่ะ

หลวงตา : “อวิชชา” ก็ไม่ได้ซับซ้อน เพราะอวิชชา คือ มีผู้ยึดเท่านั้น ถ้าไม่มีผู้ยึด ก็ไม่มีอวิชชา

แต่เพราะมีตัวเรามีความอยากซับซ้อน อยากได้ อยากเอา อยากให้เป็นอย่างนั้น อยากให้เป็นอย่างนี้ ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้

ผู้ถาม : ตัวเราผู้ยึดสร้างความซับซ้อนขึ้นมาเอง … กราบขอบพระคุณค่ะ

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม 2561