ผู้ถาม : กราบนมัสการค่ะ เช้านี้เดินจงกรม ระหว่างนั้นเห็นความคิดที่ผุดขึ้นมาปรุงไป มีเราเป็นผู้ดู จนเห็นความดับลงของความคิดนั้น ... เกิดความว่างขึ้นมาแทน รู้ความว่าง ความว่างดับ ...
จึงเข้าใจที่หลวงตาสอนว่า สังขารเกิดปล่อยมันไม่เข้าไปเสวย มันดับเองตามเหตุปัจจัย ... วางทั้งสังขาร วางทั้งผู้รู้ไปในทุกขณะปัจจุบัน ... โดยไม่ต้องทำอะไร เค้าเป็นของเค้าเช่นนั้นเอง ...
ศิษย์เข้าใจถูกไหมคะ
หลวงตา : ปล่อยวาง “ผู้รู้”
รู้อยู่ แต่ไม่ยึดรู้ คือ ไม่ยึดถือว่าเราเป็นผู้รู้ หรือ ผู้รู้เป็นเรา
ผู้รู้เป็น “วิญญาณขันธ์” ทำงานร่วมกับเวทนา สัญญา สังขาร
ปล่อยวางผู้รู้ หรือไม่ยึดถือผู้รู้ว่าเป็นเรา หรือเราเป็นผู้รู้ เท่ากับปล่อยวางหมดทั้งห้าขันธ์
เท่าที่พิจารณา โยมว่า .. วางทั้งสังขาร .. วางทั้งผู้รู้
แต่รู้สึกว่าโยมยังมีความพึงพอใจ ยินดีกับการรู้เห็นเป็นเช่นนั้น
ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณหลวงตาค่ะ เห็นแล้วเจ้าค่ะว่ายังมีเราที่เข้าไปพึงพอใจในการเห็นอาการนั้น ขอบคุณหลวงตาที่เตือนค่ะ การส่งการบ้านสำคัญจริง ๆ ค่ะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2561
