ผู้ถาม : ทำไมเป็นแบบนี้เจ้าคะ หลวงตา
เพียงแค่เกิดความรู้ความเข้าใจ ว่า "ไม่มีตัวเรา ... ไปพ้นทุกข์" และ "ไม่มีตัวเรา... ไม่พ้นทุกข์"
มันเหมือนหมดภาระ... เห็นแค่ธรรมชาติของสิ่งปรุงแต่ง เกิดเองดับเอง
และธรรมชาติรู้ .... “มันรู้ของมันเอง” มันรู้ทุกสิ่ง แต่ตัวมันกลับไม่สามารถปรุงแต่ง ดัดแปลง แก้ไขสิ่งที่รู้ได้เลย ตัวมันได้แต่ปล่อยให้สิ่งที่ถูกรู้...มันเป็นไป
แต่ตัวที่ไปแก้ไข ดัดแปลง... กลับเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่ง เป็นสิ่งที่ถูกรู้ทั้งหมดทั้งสิ้นเลยเจ้าค่ะ
ลูกเห็นแล้วว่า "ความเข้าใจว่าพ้นทุกข์" "ความเพียรจะพ้นทุกข์" ก็เป็นสิ่งปรุงแต่ง เพราะมันไม่ได้ "สักแต่ว่ารู้" เพราะมันมีการแก้ไข มีการดัดแปลง เพื่อเปลี่ยนบางสิ่ง
สิ่งนี้เป็น "ธรรมชาติของสังขาร" มันก็เป็นของมันแบบนั้น
มันก็ไม่ต้องทำอะไรให้มันหนักหรือเป็นภาระเลยนะเจ้าคะ ไม่ต้องมีวิธีการอะไรด้วย ก็แค่เรียนรู้ธรรมชาติของสังขารและวิสังขารในทุกขณะปัจจุบัน ก็แค่นั้นเอง
หลวงตา : สาธุ สาธุ ในธรรม เพราะธรรมชาติของสังขาร และ วิสังขาร เขาเป็นธรรมชาติของเขาอย่างนั้นเอง
*****ธรรมชาติที่แท้จริงไม่มีตัวตนของเรา มีเรา หรือ ของเรา อยู่ในธรรมชาตินั้นเลย
ขอให้ความรู้ ความเห็น ความเข้าใจถึงใจในธรรมอย่างนี้อย่าได้หลงไปจากใจให้เป็น โมหะ หรือ อวิชชา อีก
ก็จะไม่หลงมีตัวเราขึ้นมาแล้วหลงเอาตัวเราไปมีตัณหาต่ออาการใดหรือสิ่งใดๆ ให้เป็นกิเลสอีกต่อไป
ก็จะไม่มีผู้ทุกข์ หรือ พ้นทุกข์ เรียกว่า นิพพาน
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2561
