ผู้ถาม : นมัสการครับหลวงตามและทีมงาน
ผมฟังเทศนาธรรมของหลวงตามาโดยตลอดแต่ไม่เคยถามสักครั้ง ผมมีเรื่องจะถามหลวงตาและขออนุญาตเล่าอาการขณะประสบพบเจอขณะปฏิบัติธรรมดังนี้ครับ
ผมนั่งสมาธิด้วยอานาปานสติ ดูลมหายใจไปเรื่อย ๆ นั่งดูลมหายใจจนหายใจไม่มี แต่ก็อยู่ในสภาพมีสติรู้อยู่เฉย ๆ ก็นั่งอยู่กับรู้ไปเรื่อย ๆ เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้น เกิด ดับ เกิด ดับ ตลอด… แล้วก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า.. "สรรสิ่งล้วนเกิดขึ้น ตั้ง อยู่ และดับไป" แล้วก็เกิดขนลุกปีติอย่างแรง แล้วก็ดับไป แล้วก็เกิดเสียงพูดในใจว่า.. “ปีติ เกิดขึ้นก็ดับไปเช่นกัน”
แล้วผมก็นั่งไปเรื่อย ๆ อยู่กับความว่างนั้นไปเรื่อย ๆ เห็นแสงเกิดดับวิบวับวิบวับตลอดเวลา
แล้วก็มีเสียงเกิดขึ้นมาว่า.. “ธาตุทั้งหลายล้วนเกิดดับ”
แล้ว ก็เกิดเสียงขึ้นอีกว่า.. “นี้แหละธรรมธาตุ"
คราวนี้เกิดแสงสว่างตื่นโพล่งภายใน สว่างออกรอบทิศ 360 องศา เลยครับ แล้วผมก็นั่งไปเรื่อย ๆ จึงออกจากสมาธิ... เมื่อออกจากสมาธิแล้วรู้สึกใจนวลสลวยไปหมด สบาย ๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร เมื่อมันจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสม ก็จะมีเสียงบอกว่า.. ”อย่าทำ อย่าเบียดเบียน” วันนี้ผมเลยสบาย ๆ ทั้งวันครับ ที่สำคัญเหมือนกายนี้มันอยู่กับความว่างยังไงไม่รู้ครับบอกไม่ถูก คือทุกอย่างมีหมดเหมือนเดิม แต่จิตใจมันสบาย ๆ ไม่ทุกข์ร้อนใด ๆ
คำถามคือ
1.เสียงที่เกิดขึ้นนั้น เป็นเสียงจิตบอกตัวเอง
หรือเสียงอะไรครับและเชื่อได้ไหม
2.สภาวะธรรมที่ผมพบเจอนี้ เรียกว่าอะไรครับ
กราบขอบพระคุณหลวงตาและทีมงานอย่างสูงครับ
กราบ กราบ กราบ
หลวงตา : เสียงอาจารย์จากใจภายใน หรือ เสียงจากธาตุรู้ (พุทธะ) คอยบอกเตือนให้เห็น “สัจธรรม” เพื่อความปล่อยวาง หรือ สิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 7 กันยายน 2565
