หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : ขอกราบเรียนถามหลวงตาครับ

พระอริยเจ้าท่านอยู่กับรู้ รู้ซึ่งไม่ปรากฏอาการ ปรุงแต่งอะไรไม่ได้ ยึดถืออะไรไม่ได้ ได้แต่รู้อย่างเดียว

การที่ตัวมันเองยึดอะไรไม่ได้ จึงเรียกว่าสิ้นผู้เสวย ใช่ไหมครับหลวงตา

หลวงตา : “รู้” ไม่ยึดตัวเอง หรือ ไม่ยึดรู้ เมื่อไม่ยึดอะไร และ ไม่ยึดรู้นั้นเองด้วยแล้ว จึงรู้แจ้งแก่ใจว่าสิ้นยึด

พระอริยเจ้าอยู่กับรู้ คือ รู้แก่ใจว่าสิ้นยึด สิ้นผู้เสวย หรือ รู้แก่ใจว่า…. สิ้น “อวิชชา” สิ้นกิเลสตัณหา สิ้นอุปาทาน หรือ รู้แจ้งแก่ใจว่าสิ้นยึดแล้วโดยถาวร จึงนิพพานแล้ว

ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2565