ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ หลวงตา ชัดเจนเจ้าค่ะ
ช่วงนี้สังเกตว่า ธรรมะมันเป็นเพียงความปกติธรรมดา ในปัจจุบันขณะ ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
ความรู้สึกเดิม ๆ ของการมีนิพพานอยู่ในฝัน แล้วต้องไปปฏิบัติหรือเรียนรู้ธรรมอะไร หรือแม้แต่จะต้องไปทำหน้าที่อะไร ๆ ต่อผู้ใด มันไม่ได้เข้มข้นอย่างเก่า มันมีปรากฏเหมือนความคิดเป็นพัก ๆ เมื่อผ่อนคลายในปัจจุบันขณะ มันก็หายไป แต่ความรู้ที่ปกติสามัญนั้น กลับไม่ปรากฏว่ารู้ออกมาจากที่ใด แต่เมื่อใดที่ใจผ่อนคลาย มันไม่ได้เห็นรู้นั้นมีเป็นตัวเป็นตน แต่กลับสื่อถึง "รู้" ที่เป็นปกติ ไม่มีไม่ปรากฏนั้นได้เจ้าค่ะ
ยิ่งเป็นเช่นนี้ ใจมันเหมือนมีที่พักที่หนักแน่นมั่นคงในปัจจุบันขณะมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้ยึดถือสิ่งใดในแบบเดิม เส้นทางเก่าในใจมันค่อย ๆ เลือนหายไป กลายเป็นความสงบสุขเรียบง่ายในปัจจุบันเพียงเท่านั้นเอง
และรู้สึกว่า หลวงตารู้ใจเจ้าค่ะ ช่วงนี้คำสอนที่ลงใจตนเองมาก คือ คำสอนของหลวงปู่สุเมโธ และสายหลวงพ่อชาเจ้าค่ะ แต่ธรรมะของท่านอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นมรณานุสติ พิจารณากาย หรือฌาน ญาณ อภิญญา ปัญญาวิมุตติอื่น มันไม่ค่อยกระแทกใจแล้ว แต่สิ่งเหล่านั้นกลับเป็นพระธรรมคำสอนที่ลูกใช้ออกมาจากใจ เพื่อเผยแพร่ต่อผู้อื่นมากกว่าเจ้าค่ะ นับว่าธรรมในใจ มีแบบค่อนข้างครบวงจรเลยเจ้าค่ะ หลวงตา
ธรรมที่ครบวงจร หมายถึงว่า ธรรมจากภายนอกภายใน สามารถไหลผ่านเข้าสู่ใจของผู้นั้น ทำให้ใจเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมในขณะนั้นได้ และใจที่เป็นธรรมนั้นเอง จึงปรากฏพระสัทธรรมไหลออกจากใจที่บริสุทธิ์นั้นได้ ไหลออกสู่ดวงจิตอื่น เพื่อส่งต่อธรรมให้แก่ดวงจิตอื่นต่อไปใช่ไหมเจ้าคะหลวงตา หมุนเวียนเป็นแบบนี้ใช่ไหม
แต่ลูกรู้ว่า กระบวนการไหลของธรรมภายในใจมันยังไม่จบ เพราะมันยังมีระดับของธรรมที่ไหลเข้าและออกที่ยังไม่เสมอกัน มันเหมือนธรรมมันยังมีการเรียงชั้นของการเรียนรู้อยู่ ยังไม่จบสนิทเหมือนความรู้ของคนที่เป็นนักเรียนปีสุดท้ายกับคนที่จบแล้วรู้รอบแล้ว มันจะไม่เหมือนกัน
เพราะถ้าเป็นคนที่จบแล้วรู้รอบแล้ว ทุกความรู้จะเป็นหนึ่งเดียวกับใจของเขาเลย ไม่มีการแบ่งแยก ไม่มีใจของเขา มีแต่ใจที่เป็นธรรมเท่านั้น เพราะใจเขาได้หายไปแล้วอย่างถาวรใช่ไหมเจ้าคะ หลวงตา
หลวงตา : ยังมีความเห็นผิด หลงเข้าใจผิด เป็นมิจฉาทิฏฐิ….ว่ามีใจเรา ใจของเราที่เป็นใจว่าง แล้วมีกระแสธรรมไหลผ่านเข้า ผ่านออกไปจากใจของเรา
ผู้ถาม : เข้าใจแล้วเจ้าค่ะหลวงตา อวิชชามันละเอียดจังเลยเจ้าค่ะ ถ้าไม่มีผู้ชี้จะไม่รู้เลย
มิน่าตั้งแต่ส่งการบ้าน มันก็มึน ๆ ขึ้นนิดนึง และหายใจขัด ๆ อาการทางกายออกเลยเจ้าค่ะ ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะทานยาแก้ปวด แต่เป็นเพราะไปยึดมั่นถือมั่นนี่เองเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา
พลาดท่าเสียที ผิดเป็นครูจนได้เจ้าค่ะ ตอนนี้กลับเป็นปกติแล้วเจ้าค่ะ แหะ แหะ
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2565
