ผู้ถาม : กราบขอโอกาสครับหลวงตา
คุณหมอ...ที่ผมเคยพาไปหาหลวงตาเมื่อหลายเดือนก่อน (หมอผู้หญิงตัวผอมมากๆ) และได้รับความเมตตาช่วยเหลือจากหลวงตา เมื่อวานได้เสียชีวิตแล้วที่บ้านครับผม
กราบหลวงตาครับ
หนึ่งชีวิตที่รู้จักผูกพันคลุกคลีกันมากว่า 40 ปี ได้สลายหายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับหลวงตา
มนุษย์เรานี้โง่นักนะครับ พบกันเพื่อจาก เกิดมาเพื่อตาย แต่ก็ยังอยากเกิด อยากพบกัน อยากรัก อยากชัง อยากรู้ธรรม
อยาก อยาก อยาก อยาก และสุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยน้ำตาของการจากลา ที่สุดทุกคนก็ต้องหายกลับคืนไปในความว่างเปล่าเหมือนกับไม่ได้มีการเกิดมาในโลกนี้ ...ไม่มีการยกเว้น
ความไม่เที่ยง คือสัจธรรมที่เที่ยงแท้ของชีวิต ไม่มีสิ่งใดที่ยึดถือกันได้เลย
สมควรต่อการ “พอ” แล้วจริงๆ
กราบครับหลวงตา
(คำขอสุดท้ายของผู้ที่จากไปที่ผมยังไม่ได้ทำให้ คือ เขาอยากให้น้องสาวเขาได้มีโอกาสกราบหลวงตา ไว้ผมจะกราบขอโอกาสทำให้เขาตามที่ผมรับปากไว้ครับ)
หลวงตา : ขอให้พ้นจากทุคติภพด้วยเทอญ
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 4 มีนาคม 2564