ผู้ถาม : กราบองค์หลวงตาค่ะ อ่านธรรมซีรีย์ชุด อวิชชาซ่อนเร้น ตอนท้ายที่หลวงตาบอกว่า พอเห็นคนบ่น เสี้ยววินาทีนั้นเป็นสังขาร มันไปรู้อะไร มันบ่นตลอด
วันนี้ทำไมมันเข้าใจได้ง่าย ๆ เลยคะหลวงตา มันบ่นยังไม่หยุดเลยค่ะ
ขณะพิมพ์ก็สังขาร.. อาบน้ำไปหนาวก็บ่น แต่ก่อนมาไม่เคยเห็นตัวเราบ่น แต่วันนี้มันเห็นค่ะว่ามีเราบ่น มันบ่นไม่หยุด..
ทำไมตอนนี้มันยุบยับในอกคะหลวงตา อันนี้คือกระดุกกระดิกที่หลวงตาพูดถึงหรือเปล่าคะ คือ รู้เห็นมัน แต่ไม่ไปเป็นมัน ใช่ไหมคะ
กราบหลวงตาอย่างสูงสุดเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ สาธุ สาธุ
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 5 มกราคม 2564
