ผู้ถาม : บ่ายเมื่อวานนี้ ตอนพิจารณากายช่วงหนึ่ง นึกถึงคำพูดของหลวงตาที่ว่า กายนี้คือหนังหุ้มขี้ แม่ชีก็ไล่ดูขี้ตั้งแต่หัวถึงเท้า ตั้งแต่ขี้หัว ขี้ตา ขี้หู ขี้ฟัน ขี้มูก เสมหะ ขี้เล็บ ขี้เหงื่อ ขี้ไคล ไปจนถึงขี้ในลำไส้ใหญ่ ดูไปดูมา ตัวกระตุก หน้ากระตุกบิดเบี้ยว น้ำตาไหล คิดแต่ว่าไม่ไหวแล้วสกปรกเหลือเกิน อยู่กับมันไหวหรือ แล้วร้องไห้นิดหนึ่งค่ะ
4:00 น. เมื่อเช้าเห็นตัวเองนอนตายอยู่ในห้องที่สำนักชี มีคนมาเก็บศพเอาไปใส่โลงแล้วก็เผาในเตาจนไหม้หมด เหลือแต่เศษกระดูกและขี้เถ้าค่ะ
แม่ชี กราบขอบพระคุณที่หลวงตาเมตตาชี้แนะค่ะ ทั้งที่แม่ชีไม่ได้ทำตัวให้สมกับเป็นลูกศิษย์หลวงตาเลยค่ะ แม่ชีเคยคิดระแวงสงสัยในคำสอนของหลวงตา คิดประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินหลวงตาด้วยค่ะ ตอนนี้แม่ชีสำนึกผิดแล้ว กราบขอขมาหลวงตา ได้โปรดอโหสิกรรมให้แม่ชีผู้โง่เขลาเบาปัญญาคนนี้ด้วยนะคะ
หลวงตา : สาธุ
ให้อโหสิกรรมทั้งหมด
ไม่ว่าจะเห็นกายชัดหรือไม่ชัด ให้อดทนพิจารณากายให้ต่อเนื่อง
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2564
