หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : น้อมกราบขอโอกาสส่งการบ้านเจ้าค่ะ

พอดีมีจังหวะที่แม่ชี.. ถามว่า.. ตอนนี้อยู่กับอะไร

คือถ้าตอบตามที่ฟังมาก็ต้องตอบว่า.. อยู่กับรู้

แต่ความจริงคือ...

หนูก็ไม่ได้รู้สึกกระทั่งว่า.. อยู่กับรู้

เหมือนมันก็ไม่ได้อยู่กับอะไร

คือ มันไม่มีว่า.. อะไรมันอยู่กับอะไรเลยเจ้าค่ะ

แต่ถ้าถามว่า.. หลงอะไร มันก็ไม่ได้มีหลงอะไร

หรือ หลงยึดถืออะไรให้เป็นทุกข์ไหม

มันก็ไม่มีเจ้าค่ะ

มันเหมือนรู้ว่า..

ไฟร้อนก็ไม่เคยที่จะต้องพิจารณาว่าอย่าจับไฟ

หรือพยายามอย่าไปจับไฟ หรือคอยเตือนตนอย่าจับไฟ

สรุปคือ มันไม่มีความคิดที่จะจับไฟเกิดขึ้นเลย

คือ มันรู้แล้วว่าไฟร้อน 

ความคิดจับไฟก็ไม่เกิดขึ้น มันไม่คิดเองเลย

โดยไม่ต้องระวังว่าอย่าหลงไปจับไฟ

มันจึงไม่ได้มีการปฏิบัติอะไร

หรืออะไรอยู่กับอะไร

คือ ไม่มีแม้แต่ความสนใจว่าตอนนี้อยู่กับรู้ไหม

มันใช้ชีวิตไปธรรมดา ๆ เลยเจ้าค่ะ

หนูตอบแม่ชี.. ไปแบบนี้

เพราะตอนนี้มันเป็นแบบนี้เจ้าค่ะ

หากมีสิ่งใดคลาดเคลื่อน

น้อมกราบขอความเมตตาองค์หลวงตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ

น้อมกราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ

หลวงตา : ถูกแล้ว 

ที่พระอริยะสงฆ์ท่านบอกว่า “อยู่กับรู้” คือ ............

รู้แจ้งแก่ใจว่าไม่มีตัวตนอยู่กับอะไร และ ไม่มีอะไรเป็นเครื่องอยู่ของอะไร

ผู้ถาม : น้อมกราบขอบพระคุณอย่างสูงเจ้าค่ะ

กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ

ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2564