ผู้ถาม : กราบองค์หลวงตาเจ้าค่ะ เมื่อเช้านั่งสมาธิรู้ลมหายใจสบาย ๆ สักพักเห็นความคิดผุดขึ้นมา มีความรู้สึกว่ามีตัวเรา ใจมันรับรู้ว่าก็สังขาร ใจมันปล่อยวางเอง เห็นความผ่านไป สิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดขึ้นมา ใจรับรู้ ใจปล่อยวางเอง โดยไม่ได้มีการกระทำใด ๆ เหมือนเช่นก่อน ไม่มีทั้งผู้รู้ ผู้ปล่อย มีแต่ความรับรู้ด้วยใจ ซึ่งใจก็ไม่มีตัวตน มีแต่รู้ว่ามีสิ่งใดเกิด..ดับ.. ไปตามธรรมดา.. มันโฟลว์ไหลเหมือนสายน้ำอย่างที่หลวงปู่ชาบอกไว้เลยเจ้าค่ะ
กราบ กราบ กราบ
หลวงตา : สาธุ... แต่ใจ ยึด ใจ
***** ใจ ไม่ยึดใจ ก็ พ้นทุกข์ (นิพพาน)
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2564
