ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงตาค่ะ
ขออนุญาตนำสิ่งที่ท่านหลวงปู่สุเมโธกล่าวมาเขียนลง
Trusting of yourself
Knowing the desire where it arises and it is not judging it. It is not a judgement.
มั่นคงในการสภาวะรู้
รับรู้ความต้องการ (ความอยาก) ต่างๆ ที่ผุดขึ้นมา โดยไม่วิพากษ์วิจารณ์ตัดสิน มันไม่ใช่การวิพากษ์วิจารณ์ตัดสินถูกผิดใดๆ
To rest in the natural wisdom that is our true nature.
มันคือ การพัก การผ่อนคลายลงในปัญญาที่มีอยู่ในธรรมชาติ (สัจจธรรม) ซึ่งเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของเราทุกคน
Letting go is simply relaxing.
Relax
Take it easy
Let go everything
การปล่อยวาง มันง่ายเท่ากับการผ่อนคลาย
ผ่อนคลาย
ทำให้มันง่าย
ปล่อยวางทุกอย่าง
Language is so limited.. so bounded to this kind of dualistic, division, divisiveness. And you can't trust it.
It is not believing. I use this word "Trust".
Recognizing here and now. Trust this awareness at the moment that you are experiencing whatever. And this trustworthy.
It is the way of using language to recognize your true nature.
ภาษามันจำกัดมาก มันวนอยู่ในของคู่ ความแบ่งแยก คุณไม่สามารถที่จะเชื่อได้
นี่ไม่ใช่ความเชื่อ
แต่เป็นความมั่นคงในการรับรู้กับปัจจุบันขณะ ที่นี่ เดี่ยวนี้ มั่นลงในการรู้ในแต่ละขณะที่คุณประสบกับมันอยู่ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม... สิ่งนี้จึงจะมีคุณค่ายิ่ง
การใช้ภาษานั้น เป็นเพียงเพื่อให้เกิดการตะหนักถึง
ธรรมชาติเดิมแท้ของทุกคน
Your thinking mind can't recognize it. That is impossible.
จิตปรุงแต่งไปตามคิดนั้น ไม่สามารถจะเข้าถึงความตะหนักรู้ในธรรมเดิมแท้นี้ได้ นั่นเป็นไปไม่ได้
You are that.
You are the pure consciousness.
คุณคือ สิ่งนั้น
คุณคือ ธาตุรู้บริสุทธิ์
And when you began to rest in that .. it is relaxing .. you can't concentrate on it, because it is not an object. It is not a perception. It is a reality here and now. That you open to and trust.
และเมื่อคุณเริ่มที่จะพักลง ผ่อนคลายลง คุณไม่สามารถจะเพ่งดูมันได้หรอก เพราะมันไม่ใ่ช่สิ่งที่ถูกรู้ ถูกดู (หรือ สิ่งที่ถูกกระทำได้) มันไม่ใช่ สิ่งที่จะถูกรับรู้ได้ สัจจะนั้น มีอยู่ใน ที่นี่ เดี๋ยวนี้ แล้วเปิด และตั้งมั้นใน “รู้” นั้น
กราบในความเมตตาของหลวงปู่สุเมโธ และองค์หลวงตาอย่างหาที่สุดไม่ได้
ยังมีอีกหลายคำเทศน์ของท่านที่แสดงสัจจะ ได้งดงามเหลือเกิน ขอนอบน้อมกราบ อนุโมทนา สาธุค่ะ
หลวงตา : รู้ซื่อๆ
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 23 เมษายน 2564
