ผู้ถาม : ขอความเมตตาช่วยไขข้อสงสัยให้โยมหน่อยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อหลายปีก่อนโยมไปช่วยงานศพคนรู้จักกัน จังหวะที่โยมออกมายืนพิงเสาคนเดียว แล้วมองเข้าไปในกลุ่มคนที่กำลังคุยหัวเราะกัน จู่ ๆ ความรู้สึกมันดับวูบเหมือนตกภวังค์ แล้วได้ยินเสียงตัวเองพูดในใจขึ้นมาว่า รู้มั้ยว่าทุกคนในที่นี้ต้องตายหมด ไม่มีเหลือรวมถึงตัวของเจ้าด้วย
หลวงตาคะ พอโยมได้ยินใจมันสั่นระริกด้วยความกลัว น้ำตามันไหลออกมาไม่รู้ตัว กลับบ้านมานอนมองเพดานบ้านทุกวันคืน นึกถึงแต่ความตายด้วยความกลัว เฝ้าถามตัวเองว่าเราเกิดมาทำไม เกิดแล้วต้องตาย
แต่ตอนนั้นไม่มีทางออก หาทางปฏิบัติไม่ถูกเหมือนคนตาบอดคลำทาง เลยอธิษฐานจิต ถ้าบุญวาสนามีขอให้พบพ่อแม่ครูอาจารย์เพื่อเป็นแสงสว่างนำทางให้ลูกด้วย
จนกระทั่งมาพบธรรมะของหลวงตา จึงพบทางสว่าง ได้รู้ว่าแท้ที่จริงตัวตนของเราไม่มี ทำให้รู้สึกไม่ยินดียินร้ายกับความตายเหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ ขอหลวงตาเมตตาช่วยตอบโยมหน่อยค่ะว่า ใครเค้ามาเตือนโยมเรื่องความตายคะ น้อมกราบองค์หลวงตาเจ้าค่ะ
หลวงตา : “ธรรม” มาเตือน ให้น้อมนำมาพิจารณาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายตามที่ธรรมมาสอน จนใจยอมรับตามความเป็นจริง
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 30 กันยายน 2562
