ผู้ถาม : กราบหลวงตาค่ะ ถ้าดูจากคลิปวีดีโอเหมือนเค้าจะทำ ๆๆ เสียยืดยาวไม่มีหยุด จนสุดท้ายต้องตัดให้ขาดจากการกระทำนั้น แต่เหมือนการที่เค้านั่งถือกรรไกรตัด ๆๆ ก็คือยังมีการกระทำอยู่ ดูว่าคงยังมุ่งมั่นกับการตัดให้ขาดอยู่ดีค่ะ
ตอนนี้มีข้อสงสัยว่าถ้าพิจารณากายและจิต จนเหมือนไม่รู้สึกว่ามีตัวตน จนกายเบาจิตเบามาก ๆ ในความว่าง ความเบานั้น มีความรู้สึกตัวและเหมือนประตูใจมันเปิดกว้างออก ๆๆๆ จนเห็นความสว่างไสว ในความสว่างไสวนั้นเหมือนเห็นมีพุทธะที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เห็นเหมือนมีพ่อแม่ครูอาจารย์
ตอนแรกเหมือนยังไม่ได้ก้าวข้ามประตูใจที่เปิดไว้เข้าไปในสว่างไสวนั้น แต่ในใจเหมือนมีคำพูดบอกว่าให้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของที่นั่นเลย ในตอนนั้นเหมือนมีความรู้สึกว่ามีร่างกายเนื้อที่นั่งอยู่ ส่วนใจนั้นอยู่ในความว่างที่สว่างไสว กายกับใจนั้นแยกจากกันเหมือนอยู่กันคนละที่ และเหมือนรู้สึกว่าทั้งกายเนื้อที่นั่งอยู่นี้ กับใจที่ผ่านประตูไปสู่ความสว่างไสวนั้น ไม่ใช่เรา ตัวเรา หรือตัวตนของเรา มีแต่รู้ที่ แค่รู้ แค่เห็นอย่างนี้เท่านั้น
ขอเรียนถามหลวงตาว่าการพิจารณาเป็นแบบนี้ไหมค่ะ หรือเป็นมโน หรือว่ายังมีการกระทำอยู่เหมือนในคลิปนั้นค่ะ
หลวงตา : ไม่ให้สนใจกับความว่าง ความเบาสบาย
ไม่ว่าจะว่าง จะเบาสบายเพียงใด ก็ให้พิจารณาร่างกายและจิตใจ ให้เห็นเป็นความแก่ เจ็บ ตาย เน่าเปื่อยผุพัง สลายกลับคืนไปเป็นธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่เหลือเป็นตัวตน รอบแล้ว รอบเล่า ร้อยรอบ พันรอบ หมื่นรอบ แสนรอบ ล้านรอบ .... เพื่อใจเขารู้เห็นสัจธรรม ความจริงอย่างนั้นและยอมรับความจริงด้วยใจ และสิ้นความหลงยึดถือของเขาเอง อวิชชาก็จะดับ สิ้นแรงดึงดูดจากโลกทั้งสาม คือ กามโลก รูปโลก อรูปโลก จนสะเทือนไปทั้งโลกธาตุ แล้วจะสิ้นสงสัยเอง
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2562
