ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าขา หากเมื่อใด ที่รู้จากใจว่า สติ สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่ตัวเรา เมื่อนั้นคือที่สุดแห่งทุกข์ ใช่ไหมเจ้าคะ เมื่อปล่อยให้สังขารตัวสุดท้ายอยู่บนหน้าผา
ก็ไม่เหลืออีกเลย
หลวงตา : สาธุ
***** รู้แก่ใจว่า “สังขาร” เป็นเพียงสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกิดเอง ดับเอง เกิดเอง ดับเอง ......... หรือ เกิดที่ใจ ดับที่ใจที่ไม่เกิดดับ และไม่มีตัวจิตตัวใจ
***** ไม่มีตัวเราเป็นผู้ทำเกิดดับ
***** ไม่มีเรา ตัวเรา ของเราในสังขาร
***** ไม่มีเรา ตัวเรา ของเราในใจที่เป็นวิสังขาร
***** ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขาในวิสังขาร
ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าขา ข้างใน มันขึ้นมาว่า นายช่างผู้สร้างเรือนเอ๋ย บัดนี้เราพบท่านแล้ว ท่านจะสร้างเรือนต่อไปไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา เมตตาอัปปมัญญา น้อมกราบหลวงตาที่เมตตาลูกมาตลอดตั้งแต่วันที่พบซีดีหลวงตาเจ้าค่ะ
น้อมกราบองค์หลวงตาอย่างที่สุดเจ้าค่ะ น้อมใจกราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ เมื่อพบผู้เห็นแล้ว
ก็ไม่มีผู้ใดต้องไป และไม่มีผู้ที่ต้องมา น้อมกราบในมหาเมตตาเจ้าค่ะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2562
