ผู้ถาม : กราบขอโอกาสค่ะ เมื่อเย็นที่ผ่านมา เกิดตระหนักรู้ขึ้นมาว่า แท้จริงแล้วเราไม่ได้สูญสลายหายไปไหน แค่กลายสภาพเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เหมือนที่เข้าใจว่าพระพุทธเจ้าปรินิพพานกลับคืนสู่ธรรมชาติ มีในทุกแห่งหน (Everything) และไม่มีในทุกแห่งหน (Nothing) จิตจึงคลายจากความกลัวสภาวะนิพพาน และตั้งเป้าเข้านิพพานต่อไปในชาตินี้ ความเข้าใจนี้ถูกต้องมั้ยคะ และในช่วง 3-4 เดือนนี้ ก่อนเข้านอนและก่อนออกไปทำงานตอนเช้า เปิดฟังธรรมจาก CD ของหลวงตา และของพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต เกือบทุกวัน จิตสงบเย็นมากขึ้น มีความเข้าใจในการปฏิบัติธรรมมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะช่วงสัปดาห์นี้ เกิดมโนภาพเห็นตัวเองเป็นศพ นอนบ้าง นั่งบ้าง พนมมืออยู่ในโลง ชั่วขณะจิตหนึ่ง (แว็บเดียว) ที่ได้ยินเสียงสวดมนต์บทกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญ ควรพิจารณาอย่างไร หรือเร่งความเพียรอย่างไรต่อไปคะ หลวงตา : มีความเพียรเห็นอสุภกรรมฐาน และ มรณานุสสติอย่างสม่ำเสมอ ๆๆๆๆๆๆๆๆ........... ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2562
