ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณหลวงตาเจ้าค่ะ เห็นแล้วเจ้าค่ะ ใจมันไปติดกับ "รู้" แบบที่คิดว่าใช่ แบบที่คิดว่า "ปล่อยวาง" เจ้าค่ะ มันเลยไม่ได้เป็นใจที่สักแต่ว่ารู้ เพราะมันไปติดรู้นั้นนั่นเองเจ้าค่ะ
หลวงตา : ให้พิจารณาอสุภกรรมฐาน และ มรณานุสติให้ละเอียดถึงใจอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายนะ
ผู้ถาม : เจ้าค่ะหลวงตา ทิ้งจิตเห็นจิตไปเลยใช่ไหมเจ้าคะ มันติดแล้ว ติดในขั้นละเอียดและเริ่มวนเจ้าค่ะ
หลวงตา : ต้องพิจารณา จนรู้สึกว่าความตาย ๆๆๆๆ… ใกล้เข้ามาทุกที ๆๆๆๆๆ......
ตายแล้วมีสภาพความจริงเป็นอย่างไร
ยังมัวหลงยึดถืออะไรอยู่ จะแบกหามมันไปได้ไหม
ไม่เหนื่อย ไม่หนัก ไม่หยุด ไม่พักเสียทีหรือไร
ต้องมีความมั่นใจว่าไม่เหลือความอยาก ความปรารถนาใด ๆ
แม้แต่ความอยาก ความปรารถนาความพ้นทุกข์หรือนิพพาน
มั่นใจว่าไม่เหลือตัวตน
พร้อมปล่อยให้สังขารกายและสังขารจิต หรือจิตตสังขาร รวมทั้งตัวตนของผู้รู้ดับสนิท ไม่มีส่วนเหลือ เป็น
“นิจฉาโต ปรินิพพุโต”
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 2562
