ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการองค์หลวงตาเจ้าค่ะ ศิษย์ขอส่งการบ้านเจ้าค่ะ
ทุก ๆ วัน ศิษย์จะเพียรสังเกตวิญญาณขันธ์ ผู้รู้ตัวปลอม (ไอ้บ้า) มันบ่น มันพากษ์ อยู่เรื่อย ๆ แค่รู้ทันมัน มันก็ดับ
ก็สังเกตดูมันเกิดดับ ๆ ในความว่างที่ไม่มีอะไร เดี๋ยวมันก็คิดขึ้นมาท่ามกลางความว่างนั้น เดี๋ยวมันดับลง ว่างอีก คิดอีก มีอีก ดับอีก ว่างอีกค่ะ จะไม่เพ่งค่ะ
บางที ถ้ามันหลงคิดไปมากจึงจะรู้ตัว ก็จะอาศัยขันธ์ห้ายืนยันอีกครั้งว่าที่คิด พูดบ่นนี้ เป็นธรรมชาติของสังขารปรุงแต่งเท่านั้น ไม่ใช่เรา ช่างมันไปเถิด มันทำหน้าที่มันเป็นธรรมดาแค่นั้นเอง
บางครั้งมีสิ่งเข้ามากระทบหู ตา เกิดเวทนา ชอบหรือไม่ชอบ ก็จะรู้ว่าเป็นสังขาร ก็จะใช้ขันธ์ยืนยันว่า มันคือเวทนา ไม่ใช่เรา ดูมันจนดับไป ก็รู้ทันว่ามันอนัตตาไปแล้ว
รู้ว่าที่ว่างนั่นคือใจ คือเราที่แท้จริง แต่ก็ไม่ได้ยึดเอา เพราะรู้ว่ายึดไม่ได้ มันเป็นแค่ธาตุ ไม่มีรูปพรรณสัณฐานให้ยึดค่ะ
ทำแบบนี้ทุกวัน จนเหมือนเป็นปกติธรรมดาไปแล้ว ดูเหมือนจะอยู่ที่เดิม ๆ เป็นแบบเดิม ๆ ซ้ำชากอยู่อย่างนี้ เจ้าค่ะ
เวลาปกติ จะนึกพุทโธ เท่าที่ทำได้ทันเจ้าค่ะ จะฟังธรรม สวดมนต์ ทำสมาธิ เดินจงกรมทุกวันเช้าเย็นเจ้าค่ะ
สาธุ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
น้อมกราบองค์หลวงตา
หลวงตา : เห็นผู้รู้ที่พูดพากษ์ คิด นึก ตรึกตรอง ปรุงแต่ง เป็น “สังขาร” เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2562
