ผู้ถาม : กราบองค์หลวงตาค่ะ ขอโอกาสเรียนถามหลวงตาในข้อสงสัย
เมื่อวานขณะไปนั่งฟังธรรม ฟังอยู่ก็รู้สึกว่าเราพูดอยู่ตลอดเวลา เหมือนมีคำพูดออกจากใจบางอย่าง แต่ไม่ใช่เป็นการเห็น เป็นการได้ยินคำพูดของเรา จนรู้สึกว่า เฮ้ย พูดออกไปได้ไง พูดเป็นประโยค ๆ ตลอดเวลา การควบคุมมันอ่อนมาก ๆ จนเหมือนเสียงนั้นมันหลุดลอยออกไปจากเราจริง ๆ ระหว่างนั้นเราก็นั่งลืมตาอยู่ คนเยอะมาก ๆ ก็รู้สึกกลัว ๆ ว่ามันจะพูดออกไปจริง ๆ หรือเปล่านะ ...
ก็เห็นความกลัวนั่น แล้วเตือนว่าไม่ใช่เราอีก … เป็นแบบนั้นค่ะ ปกติจะไม่ได้เห็นแบบซูมชัด หรือเห็นเนื้อหา แต่ครั้งนี้มันเป็นการได้ยิน เหมือนคำพูดลอยออกไปจากหน้าเฉย ๆ มีความรู้สึกว่าสติมันอ่อนมาก ทั้งที่ก็น่าจะมีกรอบกายอยู่ แต่ควบคุมไม่ได้ ...
ไม่ทราบว่าองค์หลวงตาจะมีคำแนะนำกับสถานการณ์นี้อย่างไรคะ หรือมีน้ำหนักผิดส่วนอย่างไร (กราบขออภัยองค์หลวงตา ถ้าคำถามไม่เป็นประโยชน์นะคะ)
หลวงตา : สังเกตรู้เห็นอยู่เงียบ ๆ อย่าเอะ อะ อุ อิ
ผู้ถาม : กราบขอบคุณองค์หลวงตาที่เมตตาค่ะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 29 เมษายน 2562
