ผู้ถาม : กราบนมัสการครับหลวงตา ได้ฟังไฟล์ "รู้จักธาตุรู้ และ รู้จิตที่คิด" เมื่อเช้ากำลังล้างชามโดยไม่ได้พยายามทำอะไรๆ อยู่ๆ ก็มีความรู้ที่ไม่มีต้นสายปลายเหตุโพล่งขึ้นมาเอง ว่า "ธรรมชาติเขารู้ตัวเขาเอง ธรรมชาติเขาเป็นของเขาเอง ไม่เคยมีเราไปรู้ธรรมชาติได้" แล้วรู้ขนลุกเองและรู้เห็นความรู้สึกทุกขเวทนาที่ร่างกาย ที่กำลังเจ็บป่วยอ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรงมากๆ หายไปเอง รู้เงียบรู้ไม่มาไม่ไป ไม่บอกว่ารู้ เหมือนเส้นเชือกตึงๆ ขาดออกจากกัน เห็นอะไรก็เหมือนเห็นกลางอวกาศ ได้ยินเสียงก็เหมือนได้ยินกลางอวกาศ ขณะเดี๋ยวนี้ก็เป็นเช่นนั้นครับ ไม่ทุกข์ขณะที่ร่างกายเจ็บป่วย ทั้งที่เมื่อก่อนที่จะรู้และเข้าใจ ก็ยังมีความรู้สึกเป็นทุกข์กับร่างกายมากๆ ครับ กราบ กราบ กราบ หลวงตา : สาธุ มันเป็นเช่นนั้น เป็นธรรมชาติที่เป็นเอง ผู้ถาม : ถ้าไม่เป็นเช่นนี้ มันเป็นแต่หลงเป็นตัวเราไปรู้ โดยไม่รู้เห็นว่าเป็นเลยครับหลวงตา ทุกข์เพราะหลงมีตัวเรารู้ หลวงตา : ใช่แล้ว ผู้ถาม : กราบในพระเมตตาครับ อาการที่จะรอฟังไฟล์หลวงตาอย่างก่อน เพื่อเป็นแฟนพันธุ์แท้และกัดติดจดจ่อเพื่อตัวเรารู้ หายสงสัยหมดไป แต่ก็ฟังครับ กราบ กราบ กราบ ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2563
