ผู้ถาม : กราบหลวงตาค่ะ ไม่รู้จะไปเอาอะไรแล้ว ที่หลวงตาพูดวันนี้ พบมาหมดเลย ฟังอยู่มันก็จะเป็นตัวๆ ให้ได้ เพราะมันจะเอาที่หลวงตาพูด จริงๆ คือแค่เสียงไม่ได้มีตัวอะไรจะไปเอาได้ มันก็จบไปๆ แต่รู้ความหมายที่หลวงตาพูด... พอ
หลวงตาคะ ขณะฟังหลวงตาก็ไปดูกระจก เหมือนคนในกระจกเป็นคนแปลกหน้า ไปดูซ้ำๆ ก็เหมือนเดิม แล้วเราเป็นใครล่ะ แล้วมันยังบอกอีกว่า ที่หลวงตาพูด ไม่ต้องเอามาคิดอีกนะ ตอนนี้แหละ ไม่ได้มีอะไรเลย
มันก็ยังทำท่าๆ อยู่นะคะ มันทำอย่างนี้คือจะให้เป็นตัวให้ได้ มันก็มีบางอย่างมาเบรก
เป็นเองหายเอง เร็วมาก
หลวงตา : มันมีอวิชชา เป็นตัวเราพยายามมาเบรกไว้ไม่ให้ตัวเราหลง
ความจริงไม่มีตัวเราจริง มีแต่เป็นความคิดปรุงแต่ง ซึ่งเป็นสังขารพยายามมาแทรกแซง เพื่อไม่ให้หลง
เมื่อเห็นว่าเป็นสังขาร สังขารก็เกิดเอง ดับเอง เกิดเอง ดับเอง ในความไม่มีอะไรปรากฏ
ผู้ถาม : ค่ะหลวงตา กราบขอบพระคุณหลวงตาค่ะ มีผู้รู้เห็นการเกิดดับนั้นขึ้นมา พอเบรกปุ๊ปมีตัวเราเลย
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2563
