ผู้ถาม : กราบนมัสการค่ะหลวงตา
ในไฟล์ “ไม่มีใจ” มันจี๊ดกับประโยค “ธรรมชาติของธรรมชาติ” คือ ถ้ายอมรับธรรมชาติที่ไม่มีเรามาตั้งแต่แรก อาการทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็แค่ธรรมชาติ ยอมรับแค่นี้นะคะ
กราบขอบพระคุณหลวงตาค่ะ ธรรมของพระพุทธองค์ที่หลวงตาถ่ายทอดจากใจง่ายค่ะ แต่กิเลสเราทำให้ยากเอง ตัองเข้าใจและยอมรับตรงนี้ค่ะ จะเพียรฝึกตามที่หลวงตาสอนค่ะ
ลืมถามหลวงตาค่ะว่าบทสวดมนต์อาการ 32 ที่เราสวดทุกเช้าจะเข้ามาเองติดในจิต แบบนี้เป็นการส่งจิตออกนอกไหมคะ และควรนำมาพิจารณาให้ลงแก่ใจไหมคะ
หลวงตา : ส่งจิตออกนอก หมายถึง ส่งจิตออกไปเคล้าคลอเคลียหรือ สยบติดกับอายตนะภายนอก คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส รวมทั้งธรรมารมณ์ (อาการของใจทั้งหมด) ด้วยความชอบ ความพอใจ ความผูกพัน หรือ ความไม่ชอบ ไม่พอใจ หรือ ความไม่รู้ตัว ก่อให้เกิดกิเลสตัณหาเผาใจ คือ ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ หรือไฟความโลภ ไฟความโกรธ ไฟความหลง
ถ้าบทสวดมนต์อาการ 32 ได้แก่อวัยวะต่างๆ ของร่างกายเราเข้ามาในจิต ก็ให้พิจารณาให้เห็นเป็นของสกปรก หนังหุ้มขี้แผ่นเดียวเป็นอสุภกรรมฐาน หรือตายเน่าเปื่อยผุพังสลายกลับคืนธรรมชาติธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ อย่างนี้ไม่ได้หลงส่งจิตออกนอก แต่เป็นทั้งสมถะและวิปัสสนา เพื่อความสิ้นยึดพ้นทุกข์ในปัจจุบัน
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2563
