หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบเรียนหลวงตา หนูอยากส่งการบ้าน แต่ก็ไม่กล้าส่งต่อหน้าคนเยอะ

เห็นอวิชชา ความฟุ้งในธรรม มานะ ความเป็นตัวตนที่ชัดเจนมากเลย

จะเป็นทุกครั้งที่จะส่งการบ้านแล้วมีความรอ comment จากหลวงตา 

พอไม่มี comment กลับมันก็ดิ้น ๆ ตัวกูตัวเบ้อเริ่ม (เห็นชัดมากกกกกกกกกที่สุด)

เดินจงกรมเมื่อคืน เห็นมันมีตัณหา

ทะยานนนนนนนนน 

มันทวนกลับใน เมื่อไม่มีตัวตนมันก็เข้าใจจากใจแบบนั้น (รู้เรา) จบตรงนี้ แล้วความทะยานออกไปนั้นมัน (เรารู้) มันคือไปต่อไปก่อภพ 

มันแรงมากๆๆๆ 

มันพูดเลย หลวงตาหนูจะส่งการบ้าน 

จนหลับตื่นมา ลืมตาปุ๊บมันใคร่ครวญธรรมอีกแล้ว

โยมหมอโทรมาวันนี้ ความเป็นตัวก่อเลย เหมือนเหยี่ยวเลยค่ะ

ไม่มีเห็นอะไรนอกจากตัวกูค่ะ ความพยายามมีตัวกูดิ้นรนเพื่อตัวเรา สลดใจที่เห็นตัวกู ถ้าไม่มีสติก็ไปเป็นมัน สลดใจจริง ๆ ค่ะ

หลวงตาโปรดเมตตาด้วยค่ะ มีความพยายามเพื่อตัวเราค่ะ 

หลวงตา : ในขันธ์ก็ไม่มีตัวเรา (ที่คงที่)

ในจิตดั้งเดิมแท้ ก็ไม่มีตัวเรา (ที่คงที่)

จิตดั้งเดิมแท้ก็ไม่มีตัวจิต 

แล้วจะมีตัวใครพยายามเพื่อตัวใคร 

หรือ มีตัวเรา พยายามเพื่อตัวเรา ทำไม ๆๆๆๆๆ..........

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 15 เมษายน 2563