ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าคะ ทำไมของบางอย่างมันถึงสื่อออกมาไม่ได้เจ้าคะ เพียงแค่รู้ชัดจากใจจริง ๆ ว่า "ตายก่อนตาย" มันเป็นอย่างไร มันก็ถึงความสงบนั้นเลย
เหมือนเหตุคือตายก่อนตาย ผลคือ ความพ้นทุกข์ พ้นห่วง พ้นกังวล พ้นทุกสิ่งออกไป แม้แต่ตัวเรายังไม่เหลือให้พ้นเสียด้วยซ้ำ
แต่กลับอธิบายออกมาไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น จะบอกว่าตัวเรา "เข้าใจ" มันก็ไม่ใช่ความเข้าใจอย่างเก่า
จะบอกว่าเพราะ "ปล่อยวาง" มันก็ไม่ใช่ความปล่อยวางอย่างเก่า
จะบอกว่า อะไรเป็นอะไร ที่จะมาอธิบาย มันกลับหาคำอธิบายไม่ได้อย่างเก่า
จะดิ้นรนค้นหาคำตอบ มันก็ได้แต่สังขารไปเรื่อย ๆ สังขารไปวัน ๆ อย่างที่มันไม่มีคำตอบออกมา แปลกมากเจ้าค่ะ
คำตอบ... มันอยู่ตรงที่ "ไม่มีคำตอบ" นี่เอง
ความไม่มีคำตอบ คือ คำตอบอยู่แล้ว ในตัวของมันเอง
หลวงตา : “ตายก่อนตาย...นิพพาน”
คนตาย.......
ไม่มีห่วง !!!
ไม่มีกังวล !!!
ไม่ต้องหาคำอธิบายอะไรอีก !!!
***** ปัจจัตตัง (รู้แก่ใจเอง)*****
“คำตอบ... มันอยู่ตรงที่ ‘ไม่มีคำตอบ’” นี่เอง
ความไม่มีคำตอบ คือ ตอบอยู่แล้วในตัวมันเอง
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 30 มีนาคม 2563
