หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาที่เคารพ​เหนือ​เศียรเกล้า

เรียนหลวงตา​ ลูกมีสภาวะหนึ่งคือ​ ขณะที่กำลังทำงานดูแลคนไข้อยู่​ ร่างกายก็เคลื่อนไหว​ จิตใจก็นึกคิด​เป็นปรกติ​เหมือนวันทั่ว ๆ ไป 

แต่มีครั้งนี้ที่เห็นอาการของใจที่มันเกิดพร้อมกัน ในขณะเดียวกันก็เห็นตัวที่จะไปจัดการกับอาการที่เกิด​ แต่ก็มีอีกตัวที่เห็นทั้งอาการ/ตัวที่จะไปจัดการ​ แล้วไอ้ตัวที่เห็นทั้ง 2 ตัวนั้นก็แสดงอาการทางกายคือ​ ใจมันวาบ​ ชา​ไปทั้งตัวเลยเจ้าค่ะ​ 

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงเสี้ยววินาที​ที่รู้สึก​ แล้วมันก็หายไป​ แต่ทั้งนี้ความรู้สึกมันเหมือนว่านาน​ เห็นทุกช่วงที่มีอาการเป็นชอต ๆ เป็นภาพชัตเตอร์​ทีละสไลด์​ ๆ ในช่วงเวลาที่เห็นเกิดดับ​ (ในขณะเดียวกันร่างกายก็เคลื่อนไหว​ แทงเข็มฉีดยาคนไข้ได้เป็นปกติ)

อาการแบบนี้​คืออะไรคะ

หลวงตา : เป็นธรรมที่รู้แจ้งแก่ใจ (ปัจจัตตัง)

ให้เพียรมีสติ ปัญญากัดติดจดจ่อพิจารณาธรรมที่เกิดขึ้นนี้อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย เป็นสติสัมโพชฌงค์ ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ (วิจัยธรรมที่เกิดขึ้นนี้) วิริยะสัมโพชฌงค์ จะเกิดปีติในธรรม เป็นปีติสัมโพชฌงค์ เกิดเป็นความเงียบ สงบ สงัดภายในจิต เป็นปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมาธิสัมโพชฌงค์ รับรู้และยอมรับทุกอย่างต่อทุกอาการ ทุกสภาวะที่ถูกรู้ตามความเป็นจริงอย่างที่เป็น (ไม่มีตัวตนของผู้รู้ จึงไม่มีตัวตนของผู้ยึดถือ) เรียกว่า “รู้ซื่อ ๆ” หรือ “สักแต่ว่ารู้” เป็นอุเบกขาสัมโพชฌงค์ ซึ่งเป็นเครื่องอยู่ (วิหารธรรม) ของพระอริยะ

หมายเหตุ: จะแตกต่างกับอุเบกขาเวทนา จะเป็นเวทนาในขันธ์ห้า ซึ่งเกิดดับ เป็นทุกข์ 

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 27 มีนาคม 2563