ผู้ถาม : กราบนมัสการครับหลวงตา
มันจะปรุงแต่งอะไร มันจะดิ้นรนค้นหาอะไร มันจะอยากโน่นอยากนี่ ก็ปล่อยให้มันปรุงแต่งไป ปล่อยให้มันดิ้นไป ปล่อยให้มันอยากไป แบบนี้เค้าเรียกว่า ปล่อยวาง ใช่ไหมครับ
ปล่อยวาง คือ การปล่อยให้สิ่งที่เกิดขึ้นมา และก็ปล่อยให้มันสิ่งนั้นดับไป โดยที่เราได้แต่รู้ หรือที่เรียกว่า สักแต่รู้ สักแต่เห็น (รู้ ว่ามีการเกิดขึ้นของอารมณ์ ความรู้สึก นึกคิด เป็นต้น และก็ปล่อยให้มันดับไป ตามธรรมชาติของมัน) ดังที่พระโกณฑัญญะอุทานตอนฟังพระพุทธเจ้าเทศนา บทธรรมจักรฯ จบว่า เมื่อมีสิ่งใดเกิดขึ้นมา สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา ดังนั้น เราจึงไม่ต้องไปทำอะไร มันก็ดับไปเอง เมื่อไรที่เราไปวุ่นวายกับอาการเหล่านั้น เท่ากับเราสร้างเหตุขึ้นมาอีก แทนที่มันจะดับ มันก็ไม่ดับ แล้วยังลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิมอีก
ในเมื่อตัวเราไม่มี ไม่มีตัวเรา ไม่ใช่ของเรา และไม่มีตัวตน
ดังนั้น มันจะพูด จะคิด จะบ่น จะรู้ จะฟุ้งซ่าน จะงง จะเข้าใจรู้แจ้งขึ้นมา จะสงบ จะว่าง จะสบาย จะเบา เป็นต้น ก็ช่างหัวมันเพราะสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดเหล่านี้ล้วนเป็นสังขารทั้งนั้น
กราบขอบพระคุณในความเมตตาขององค์หลวงตาที่ไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีประมาณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
หลวงตา : สาธุ ถูกต้องแล้ว
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2560
