ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ โยมกราบเรียนถามหลวงตาเรื่องจิตสุดท้ายเจ้าค่ะ คือ 2 วันก่อนเกิดภาวะฉุกเฉินกับโยม คือ ช็อคจากการเสียน้ำมากจากร่างกาย ขณะที่วูบไปนั้นความรู้สึกตัวก็วูบไปเห็นแต่ความว่างไม่มีอะไรเลยแม้แต่กาย มีคนเรียกให้ตื่นมาดื่มน้ำไปเล็กน้อยแล้ววูบลงไปอีก ตอนนั้นเห็นแต่จิตที่มันจะดับแล้ว จะดับแล้ว อยู่ๆ มันรู้ขึ้นมาว่าใครเป็นคนรู้ว่าจะดับ แล้วเข้าหาผู้รู้ กำลังจะปล่อยวางผู้รู้ มันก็ตื่นขึ้นมาช้า ๆ แต่ก็ใช้เวลาประมาณ 20 นาที มีคนเอาน้ำ ลูกอมมาให้ ชาวบ้านเขาคิดว่าโยมไม่เป็นอะไรมากก็เลยไม่ตกใจมันอยู่ในป่าเจ้าค่ะ ถ้ามันไม่ตื่นก็คงจบไปแล้วโยมสงสัยว่าถ้าเป็นเช่นนี้วางจิตแบบนี้หรือไม่ แต่ ณ ขณะนั้นเหมือนมันเป็นเอง กราบขอความเมตตาหลวงตาชี้แนะเจ้าค่ะ วันนี้อาการเริ่มปกติแล้ว มีหวิว ๆ คลื่นไส้บ้าง ก็แค่รู้มัน โยมดูแลตัวเองไม่ไปพบแพทย์พอดีเป็นพยาบาลเจ้าค่ะ
หลวงตา : แค่สักแต่ว่ารู้ ไม่เอาอะไร ไม่ยึดถืออะไรเลย ปล่อยให้ความคิด ความรู้สึกดับไป ปล่อยวางผู้รู้ ผู้รู้ไม่คิด ไม่กังวล ไม่มีความรู้สึกใด เป็นธรรมชาติที่ได้แต่แค่รู้ ไม่ยึดผู้รู้ว่าเป็นเรา เป็นตัวเรา หรือเป็นของเรา หรือไม่หลงยึดว่าตัวเราเป็นผู้รู้ สิ้นยึดถือ สิ้นตัวตน สิ้นกังวล ปล่อยวางพร้อมหมด
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2560
