ผู้ถาม : การใช้ชีวิตก็ให้อยู่กับปัจจุบันเหมือนนกที่บินไป มีแรงบิน มีใจที่ตั้งมั่น ไม่คร่ำครวญถึงอดีต ไม่พะวงถึงอนาคต มีแต่ปัจจุบัน แล้วจบลง ๆ ใจก็สงบปรกติสุขอยู่ฐานเดิม มีผัสสะมากระทบ ไม่ปรุงต่อให้นุงนัง มีสติไวต่ออารมณ์ที่มากระทบ ใจไม่ไหวตามสิ่งที่มากระทบ ใจที่หนักแน่น ไม่หลงเพลินในอารมณ์กระทบ สักแต่ว่า ความเผลอก็ลดลงทุกข์เหลือน้อยลง
หลวงตา : สาธุ
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2560
