ผู้ถาม : ขอความกรุณาหลวงตาเมตตาอธิบายคำว่า จิตรวมเป็นหนึ่งเดียวกับอาการที่ถูกรู้ แล้วหลังจากนี้ศิษย์ควรปฏิบัติอย่างไรต่อดีครับ
หลวงตา : ให้ปล่อยวางอาการที่จิตรวมเป็นหนึ่งเดียวกับอาการ พร้อมกับปล่อยวางผู้รู้ หรือ สักแต่ว่ารู้ ไม่ยึดถือว่าอาการที่ถูกรู้ และผู้รู้ ว่าเป็นเรา เป็นตัวเรา หรือ เป็นตัวตนของเรา ให้เห็นว่าทั้งอาการจิตรวม และผู้รู้เป็นเพียงอาการ หรือสังขารปรุงแต่งเหมือนกัน ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ทนอยู่สภาพเดิมไม่ได้ เป็นอนัตตา ไม่มีตัวตนคงที่ ไม่มีแก่นสารสาระ ไม่ใช่ของเรา ไม่อยู่ในบังคับของเรา
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2560
