ผู้ถาม : “หลง” .. ทุกข์เพราะ “หลง”
เรามักจะหลงในสังขาร ในความคิด หลงในการอยากรู้ อยากดู อยากเห็น หลงอยากพูด อยากคุย หลงรัก หลงโกรธ หลงเกลียด หลงชัง หลงในความคิด ที่มโนเอาเอง ว่า … โน้นผิด นี้ถูก ว่าเป็นเขาเป็นเรา เป็นหญิง เป็นชาย เป็นคนรัก เป็นคนที่เราเกลียด
ทั้งที่ในความเป็นจริงที่ไม่มีเขา ไม่มีเรา … ไม่มีสัตว์ตัวตน บุคคล สิ่งของ ไม่มีหญิง ไม่มีชาย ไม่มีสูง ไม่มีต่ำ ไม่มีดำ ไม่มีขาว ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ ที่เกิดดับ ของมันเอง
ที่ตัวเราไปยึดเอาเอง ว่าตัวกู ของกู คนที่กูรัก คนที่กูเกลียด แล้วก็ทุกข์แบบไม่ลืมหูลืมตา
ทุกข์ข้ามภพข้ามชาติ สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ ขันธ์ห้า ธาตุสี่ จิต เจตสิก ที่ไม่มีตัวกูของกู
จบลงด้วย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี่คือธรรมที่เข้าใจค่ะ
หลวงตา : สาธุ เข้าใจถูกแล้ว เหลือแต่เพียรให้เห็นจริงจากใจตามนั้น
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 21 กันยายน 2561
